Antwerpen, Conscienceplein
Het is woensdagmiddag in de Koekenstad. De zomerzon laat zich voor de 45ste dag van haar beste kant zien. Ik heb tussen loomte en luiheid wat straten afgedweild en een nieuwe boekenvoorraad ingeslagen. Lees meer
Het is woensdagmiddag in de Koekenstad. De zomerzon laat zich voor de 45ste dag van haar beste kant zien. Ik heb tussen loomte en luiheid wat straten afgedweild en een nieuwe boekenvoorraad ingeslagen. Lees meer
Het uiterlijk is niet alles, placht ons grootmoeder te zeggen. Maar wanneer hij tegenover mij aan het tafeltje komt zitten en zichzelf voorstelt, vergeet ik die wijsheid. Zijn ogen zijn blauwer dan de diepste zee en het blauwste zwerk. Ik verdrink er net niet in. Lees meer
Het is dinsdagavond, halfzeven voorbij. Door omstandigheden zit ik nog met collega’s aan tafel. We hebben lol, maar mijn moederhart wil weten of de zaken vlot lopen aan het thuisfront. Lees meer
‘Niet te geloven, dat triestig weer blijft maar duren’, zegt de dame achter te toog. Al pratend schikt ze bloemen met raffia, wat takken groen en warmhartige perfectie. Ik sta als tweede in de rij, kom hier enkel een pakketje ophalen en ben stille getuige van het gesprek. Lees meer
“Excuseer, weet u waar we cadeaubonnen voor Lumière kunnen kopen?”
Ik stel de vraag beneden, in het geheel vernieuwde restaurant. De ontmoetingsplek van weleer heeft haar sobere interieur omgeruild voor stijlvol Scandinavisch design. Lees meer
Voor één keer zitten we die avond niet doodgewoon aan tafel thuis, of in een volkse brasserie om de hoek. Nichtje en ik zijn te gast op een luxefeest in kwadraten. De drank vloeit rijkelijk, het niveau van de hapjes is navenant. Lees meer
We lopen door de hoofdstad. Twee frindinnen, een vrije namiddag en een streepje zon in de lucht: het is alles wat een mens op vrijdag nodig heeft. Omdat het vorig uitje van even geleden dateert, hebben we voer zat voor eindeloze conversaties. Lees meer
De thermometer flirt met de 30 graden. Bijna zomer. Op zulke dagen staat er een mens maar één ding te doen: terrasjes opzoeken en daar, terwijl de kroost zich een nekhernia springt op een verschoten springkasteel, genieten van een mondaine of minder mondaine cocktail. Lees meer
Aan de CEO van de IJzeren Weg
Geachte mevrouw Dutordoir,
Beste Sophie,
Het is in dit land niet gebruikelijk om de nationale spoorwegen in een positief daglicht te plaatsen. Maar sinds we in het Paasweekend voor het eerst het arrangement ‘fiets + trein’ consumeerden en daarbij alleen maar gebruiksgemak en perfecte service ervoeren, weet ik het zeker: het komt goed met de NMBS en dat hebben we aan u te danken. Lees meer
Het is een milde novemberdag in het plaatselijke eethuis. De zon priemt door de ramen, een eenzaam blad valt, alles lijkt vredig. Het gestommel aan de deur doet iedereen opkijken. Een besje komt met enige moeite binnen en geeft met snerpende stem te kennen dat ze slecht ter been is, en blind bovendien. Lees meer