Een locker in de hemel

Het is 1990, of ergens daaromtrent. Je bent jong en verdiept je in de boeken van Thea Beckman, luistert naar de platen van Clouseau en beleeft een jeugd zoals een jeugd hoort te zijn: zorgeloos. TV-kijken is sinds kort ook stukken boeiender geworden. Het kakelverse VTM brengt de Vlaamse huiskamers hoop, kleur en heerlijk oppervlakkige Amerikaanse jeugdseries. Zoals Beverly Hills 90210.

Vroeger was het andere koek. Toen bestond er alleen een BRT met saaie programma’s: als jonge meid kun je er je pap niet mee koelen. ‘Kunstzaken’ gaat je petje te boven en die nieuwsbulletins ogen grijs en saai. Je verlangt naar iets kleurrijkers. Iets swingends. Dat kende je tot voor kort alleen van de TROS. Met een hilarische Loeki in de reclameblokken. Met introtunes van de Honeymoon Quiz en Banana Split.

Je bent door die TROS ook al sinds je negende verslaafd aan de lotgevallen van de dokters bij Medisch Centrum West. Je droomt stiekem van dokter Jan, maar ach, Nederland is zo ver. En alleen dààr wordt goeie TV gemaakt, denk je, tot het in 1989 dus verandert.

Je baadt in eindeloos geluk dankzij VTM, het kleurrijke logo van de omroep, de toeters en bellen, de blitse reclame en showformats zonder gelijke. Je ontdekt Tien om te Zien, grinnikt bij Videodinges en raakt nog meer in de ban van Koen Wauters. Want hij kan plots zingen én presenteren. Hij kan alles. Hij wordt de bereikbare evenknie van dokter Jan.

Kort daarna meldt de Amerikaanse concurrentie voor Koen zich, op diezelfde zender. Het wonder heet Beverly Hills 90210: uitzendingen na 21u, je moet thuis een kleine strijd leveren om te mogen kijken. Want mama en papa zeggen dat je op weekdagen tijdig in bed moet. En hoe ‘oppervlakkig’ is die Amerikaanse troep eigenlijk? Verhaaltjes over een hoop rijke verwende tieners: is dat wat je wil zien? Een gladde wereld waar kledij, make-up en graduation proms de dagorde uitmaken?

Je knikt van ja, want je bent tiener, prepuber en verlangt niks anders. Je biedt weerstand tegen de weerstand. Je blijft de serie volgen, want iedereen op school kijkt ook 90210. Je wil erbij horen. Het schoolgerief van Brandon, Brenda, Luke en Kelly duikt zelfs op in de klas: het moment waarop jij je ringmap van Clouseau niet langer ongegeneerd durft bovenhalen.

Na elke uitzending wordt er op de speelplaats ook duchtig nagepraat. Dat het jammer is, wanneer Dylans vader overlijdt (iets met een ontploffende auto). Dat Brenda iets sulligs heeft (die vindt nooit een lief) en dat Kelly er niet voor terugdeinst om vriendjes van anderen in te pikken. Dat studeren in Amerika pakken cooler is dan school lopen in België, verdorie. 90210 is de hemel. En ze hebben er lockers.

Wanneer het ouderlijk gezag door gewijzigde uitzendingsuren (foei, VTM!) plots beslist dat je geen 90210 meer kunt kijken, stort je wereld in. Na 21u30 afstemmen is verboden. Je smeekbedes voor bijgestuurde bedtijd helpen niet. Je huilt avonden op een rij, maakt stennis, zegt dat je de enige bent die nu uit de boot valt. Of mama en papa niet beseffen hoe erg dat is? En of ze dan geen videorecorder kunnen kopen? Het zou een verschil maken.

Je herhaalt de smeekbede 4, 5 of zelfs 10 keer. Met dramatiek en een trillende stem. Tot er op een dag een glanzende zwarte doos onder de TV staat. Een VHS-recorder, merk: Pioneer. Het is de start van een nieuw hoofdstukje jeugd. Je kan voortaan tijdig gaan slapen én in uitgesteld relais 90120 bekijken. Brandon, Brenda, Dylan en Kelly blijven je perfect gestileerde jeugdhelden. Tot de serie wat jaren later aan populariteit inboet en finaal van het scherm verdwijnt.

Je vergeet de lotgevallen van de verwende high school teens helemaal. Tot je op een stille maandagavond in 2019 leest dat Dylan is overleden. Hij heette Luke Perry in het echt en werd door een beroerte genekt op 52.

Dat hij Kelly toch kuste, heb je nooit helemaal verteerd. Maar de tijd heelt wonden. Nu hij er niet meer is, blijft hij in je hoofd eeuwig Dylan. Eeuwig knapperd van 20. Je bedankt hem voor het jeugdsentiment en wenst hem de meest glanzende locker, hoog boven de wolken.

(Luke Perry, 11/10/1966 – 04/03/2019)

https://youtu.be/JDOrOMuo-9o