Een mens verlegt grenzen in crisistijd. Na 35 lockdowns zijn de meesten onder ons nog net niet tilt geslagen en gaan we moedig gefnuikt door het leven. We suffer in style, met beperkte sociale contacten, beperkte ontspanningsmogelijkheden en beperkte perspectieven op om het even wat.
Archieven:Brugge
Gentleman met hesje
Hoe sterk is de eenzame fietser
die kromgebogen over zijn stuur
tegen de wind
zichzelf een weg baant
Het zinnetje flitst door mijn hoofd wanneer ik voor de elvendertigste keer over de kasseien van mijn stad dokker met mijn tweewieler.
Awful! Horrible! Booooo!
Samen komen we erdoorheen. Yes we can. Andrà tutto bene. De slogans die anno 2020 van vensterramen en muurprenten spatten, zijn kleurrijk en veeltalig. Onder het motto ‘moedig voorwaarts’ steken we elkaar al maanden een hart onder de riem.
Brugge, die stille
13 maart 2020
Het begint op vrijdag de dertiende.
Ik heb nergens een zwarte kat gezien.
Ben niet onder een ladder door gelopen.
Heb geen schoenen op tafel gezet.
Heb de bananenschil op het trottoir ontweken.
Here’s your pornstar!
Ach, ik koester ze, de mensen die ondanks de lockdown aan mijn deur bellen. De buurvrouw met de boodschappen. Het kind dat straks weer eens van school thuiskomt. De postbode die de iets te dikke envelop net niet in de bus krijgt. De pakjesbezorger die alles brengt wat de postbode niet brengt.