Ode aan de ijzeren weg

Aan de CEO van de IJzeren Weg

Geachte mevrouw Dutordoir,
Beste Sophie,

Het is in dit land niet gebruikelijk om de nationale spoorwegen in een positief daglicht te plaatsen. Maar sinds we in het Paasweekend voor het eerst het arrangement ‘fiets + trein’ consumeerden en daarbij alleen maar gebruiksgemak en perfecte service ervoeren, weet ik het zeker: het komt goed met de NMBS en dat hebben we aan u te danken.

U bent het die met moeite anderhalve maand geleden de deur van een delicatessenzaak in Overijse achter u dichttrok. U ruilde verfijnde pancetta en calorierijke pasta pesto prompt in voor een leidinggevende functie bij de Belgische IJzeren Weg. Het is een carrièreswitch waar de doorsnee traiteur in dit land maar van kan dromen. Als de helft van de pendelaars nog steeds sikkeneurig loopt over vertraagde, haperende of afgestorven spoorverbindingen, dan heeft u daar mijns inziens geen enkel aandeel meer in.

Want de spoorwegen, beste Sophie, ze blaken van vitaliteit. Hulde daarvoor. Zo stelden we op Paaszondag vast dat het treinpersoneel tegenwoordig inzet op vriendelijkheid en humor. Onze treinbegeleider zat niet verlegen om een goede grap en wilde alles weten over die twee “schoën fietskes” die we meezeulden. De man bleek zelf een velomaan en vertelde dat er bij hem thuis maar liefst acht fietsen geparkeerd stonden. Acht stuks, jawel, voor hem en zijn zoon. De spaken, het tikkende geluid van de ketting, een degelijk frame: hij kreeg er net geen tranen in de ogen van. Dat vertelde hij allemaal met een uitgesproken Antwerps accent, maar toen we vroegen of hij uit ’t stad kwam, reageerde hij formeel. Neen, hij kwam uit Deurne. En zoals we allemaal weten heeft Deurne totaal niks met Antwerpen te maken. (Ha! Ha! Ha!)

Terwijl we gezapig spoorden tussen Brugge en Oostende, verleende de man aan argeloze passanten ook advies over de automatische toiletten. Een jonge reizigster vond niet meteen de knop om de deur van het kleinste kamertje te sluiten en onderstreepte haar ergernis met de krachtterm “kak-wc!”. De begeleider beaamde dat de meeste wc’s daar inderdaad voor dienen en dat ze met één druk op dat groene ronde ding geheel discreet haar stoelgang zou kunnen gaan. De mededeling was danig van de pot gerukt (Ha! Ha! Ha!) dat wij meteen in een deuk lagen op onze kraaknette klapstoeltjes.

Net omdat de sfeer zo gemoedelijk was en het interieur zo proper, mevrouw Dutordoir, hadden we voor het eerst in ons leven oprecht spijt dat we het eindstation bereikten. Want sporen is verdomd leuk als de spirit snor zit. De Gemütlichkeit maakte het afscheid van onze Deurnse begeleider op het perron van Oostende enigszins beladen. De man zwaaide “de maskes” warmhartig uit en feliciteerde ons nogmaals met die twee prachtige stalen rossen waarmee we de rest van de dag de Koningin der Badsteden zouden doorkruisen.

“Fietsen bouwen ies een ambècht, zene”, voegde hij eraan toe. We meenden een licht kraakje in zijn stem te ontwaren, en verlieten daarna het station.

U leest het goed, Sophie, zoveel menselijke warmte in een bedrijf: dat rààkt de reiziger. Het maakte van de dag waarop de Heer doorgaans verrijst zelfs een echt feest. We concludeerden tijdens de terugrit dat sporen anno 2017 bijzonder hip en geestig is geworden. Trekt u zich dus niets aan van de statistieken en kritische analyses die beweren dat uw personeel vergrijst, dat het nooit zo erg gesteld was met vertragingen of dat de Belgische spoorwegen niet tot de beste leerlingen van de Europese klas behoren. Dat zijn pietluttigheden, quoi. Negeer ze en – zoals ze in Zuid-Afrika zeggen – alles sal reg kom*.

Hartelijke groet en tot spoors,

Benedikte & Julie
Treinambassadrices van West-Vlaanderen

PS: Sophie, enkel dit nog: de pdf van het ticket “trein + fiets” is een ontwerp dat dateert van medio jaren ’80. Daardoor drukt de klant thuis iets af wat het midden houdt tussen wansmaak en amateurisme, getooid in rode, blauwe en gele letters op een dito achtergrond. Het maakt van dat ticket een ronduit lelijk, onleesbaar en ‘mislukt’ ding. Maar ook dat is een pietluttigheid. U weet al wat u daarmee mag doen.

*alles komt goed