Exit 2014, over dik twee dagen. Een nieuw jaar start dra en dan spoelt de halve mensheid de ratrace van de voorbije maanden weer vlotjes door. Met bubbels, zakouskis die het gehemelte verschroeien en de ‘beste’ wensen plus goede voornemens die – ik spreek vooral voor mezelf – voor geen meter ingelost zullen worden. Lees meer
Voske,
Ik wed dat de gazetten vandaag vol staan. Maar al wat ze schrijven over u, lees ik niet meer. De lofbetuigingen en de verbijstering zijn hier al gepasseerd. Online. Veel woorden, veel beelden. Raak. Mooi. Puur, keer op keer. Lees meer
Wanneer ben je oud? Het is een vraag die ik hier af en toe wel eens voorgeschoteld krijg. Mijn nakomelingen vinden grote mensen meestal oud, maar mama ontspringt de dans. Altijd. De koters zweren dat ik jong ben én mooi én lief. En dat dat nog lang zo blijft. Lees meer
Twee dingen waar dezer dagen niet aan te ontsnappen valt. 1. Grasvelden 2. Hoe ze in modderputten veranderen. Immers: naast een WK voetbal is de laatste weken ook een festivalseizoen op gang getrapt. Lees meer
Op de eerste dag van de zomer scheen de zon volop. Alles baadde in licht, gezelligheid, lachende mensen en overvolle terrasjes. Klein geluk in vele kwadraten, terwijl we uitgerekend op die dag afscheid namen. Afscheid van Thé Lau. De artiest die terminaal ziek is en zijn carrière in schoonheid wou eindigen, met een aantal zinderende afscheidsconcerten. Met The Scene, met ‘zijn’ band, het monument van de Nederlandstalige rock. Lees meer
Neen, dit huishouden heeft niet gekeken naar Eurosong dit jaar. Vorig jaar ook niet, nu ik erover nadenk, en in 2012 ook niet. Hamvraag: wie kijkt daar in godsnaam wel nog naar? Véél volk, zo blijkt en in zekere zin mag dat ook niet verbazen. Lees meer
Dit weekend al rijdend in de cd-speler gepleurd: een schijfje met nummers uit de jaren ’80 die iedereen zo’n beetje vergeten is. Verwens me maar meteen voor mijn slechte smaak. De eighties worden muzikaal vaak in één adem met kitsch en commerciële rommel genoemd. Lees meer
Er kunnen nooit genoeg Pharrell Williamsen en Paula Semers op de wereld zijn. Dat dacht ik zondag in een flits, toen ik na een babybezoek weer eens over de E40 richting kust bolde. De zon scheen aan het blauwe uitspansel, de lente hing in de lucht en er waren geen files te bespeuren. Zoiets heet klein geluk en een mens wordt daar heel even intens vrolijk van.
Lees meer
Een tafel, een pen en de officiële antwoorden. Het zijn de oppermachtige wapens van elke quizjury. Onder het motto no mercy, rechtvaardigheid voor alles én een potje lol trappen, nam ik het voorbije weekend voor het eerst plaats aan zo’n jurytafel tijdens de quiz van het lokale feestcomité. Locatie: de parochiezaal. Het blijft de plek bij uitstek om een openbaring aan den lijve te ervaren.
Lees meer
Ik haat eindejaarslijstjes. Ik haat het om dé plaat, hét boek of dé gebeurtenis uit 365 gesleten dagen te lichten. Er gebeurt zo gigantisch veel in die tijd dat ik minstens 100 momenten wil koesteren, 15 boeken wil aanbevelen of 30 mensen de hemel in wil prijzen. Liefst zelfs die momenten, boeken en mensen die in alle andere lijsten ontbreken. Maar haat levert zo weinig op, zei Mandela ooit. En aangezien ik bloggewijs liefst een breed publiek bereik, ziehier het compromis. Een enigszins verrassende lijst. Voor u. Indien ernstig, gelieve zich te onthouden.
Lees meer