Aan de CEO van de IJzeren Weg
Geachte mevrouw Dutordoir,
Beste Sophie,
Het is in dit land niet gebruikelijk om de nationale spoorwegen in een positief daglicht te plaatsen. Maar sinds we in het Paasweekend voor het eerst het arrangement ‘fiets + trein’ consumeerden en daarbij alleen maar gebruiksgemak en perfecte service ervoeren, weet ik het zeker: het komt goed met de NMBS en dat hebben we aan u te danken. Lees meer
Met een rugzak tussen borst en arm geklemd, de portefeuille in een hand en koortsachtig zoekend naar de klantenkaart met de andere hand: zo begin je elk rondje supermarkt. De volgorde van de handelingen die je maakt is altijd dezelfde en altijd even zenuwslopend. Na het gegoochel met zakken, vakjes en ritsen moet de opgediepte klantenkaart nog gescand. Lees meer
Vlaamse snelwegen. Ze zijn lelijk. Inspiratieloos. Ze slingeren tussen huizen en slecht gelegen woonwijken. Ze zijn een stukje transit waar je op grijze dagen poëtisch moedeloos van wordt. Lees meer
“Maar kijk eens, wat voor een schone gilet! Zo met een grote steek gebreeën en lang op de heupen. Staat die ook in afslag?*”
Ik hoor het een vrouw zeggen, iets verderop. Ik bevind me in een pashokje, halfnaakt, en sla in paniek. Mijn garderobe is in gevaar en ik ben niet bij machte om er iets aan te doen. Het is de laatste week van de solden. Lees meer
Ik ben al onder een ladder door gelopen. Ik heb al schoenen op tafel gezet. Een paraplu in de huiskamer geopend. Een zwarte kat in de ogen gekeken. En zie: ik leef nog. Lees meer
Ik beschouw mezelf eind 2016 als volledig mee met de tijd. Er is een smartphone in huis, we bellen met WhatsApp, zoeken recepten op via een tablet, stofzuigen met een laptop én kijken dvd’s via een vernuftig combisysteem dat ook cd’s leest en als radio fungeert. Swag en hip en zo. Lees meer
Geachte Sint
Ik zag u vanochtend amechtig over straat lopen in de buurt. Ge waart correct gekleed, met mijter, tabberd, zijden baard en bijhorende staf. Ge waart waanzinnig gehaast en ik voelde prompt meelij: alsmaar lopen, brieven beantwoorden, eisen van jonge ettertjes inwilligen. Dat vergt iets van lijf en geest in de koudste tijd van ‘t jaar. Lees meer
We zijn met vieren en zitten samen op het bankje in de inkomhal. Zij hebben een test voor de boeg, ik een zakelijk gesprek. We wachten onze beurt af en terwijl ik doelloos in het niets staar, grijpt een van de meisjes plotseling naar haar smartphone. Ze windt zich op.
“I always forget this word, always always! What is that thing, there?” Lees meer
Het is een milde novemberdag in het plaatselijke eethuis. De zon priemt door de ramen, een eenzaam blad valt, alles lijkt vredig. Het gestommel aan de deur doet iedereen opkijken. Een besje komt met enige moeite binnen en geeft met snerpende stem te kennen dat ze slecht ter been is, en blind bovendien. Lees meer
“35 jaar werk, madam. En allemaal echt. Da’s wat ge hier ziet. Daar steken wij al onze energie in.” Hij zegt het vriendelijk maar ernstig, met een half volle pint in de hand. Hij knikt en geeft me een flyer: de hobbyclub viert zijn verjaardag, ze houden weldra open deur. Lees meer