Ze krijgen naar het schijnt 225 regendagen per jaar te verteren. Ze zouden zonder uitzondering ros haar en een albinohuid hebben en alleen stoppen met drinken als ze slapen. Feiten of fictie? Het maakt eigenlijk niks uit. Eén ding weet ik heel zeker: dat de Ieren tot de guitigste en meest gastvrije aller volkeren behoren en dat ze vandaag compleet door het lint gaan. Lees meer
O, wat kan ik me ergeren aan slechte radioreclame zoals die van Sunweb. U kent het concept – getekend Sien Eggers – vast wel. Al weken op rij speelt ze via de nationale radio het zonnetje in mijn en uw huiskamer: “Ség, de zon hier… Zo’n slecht weer in België!”, of: “Hallo, ‘t Is de zon hier! G’ebt mij lang niet gezien hé?” Siens uitspattingen zijn doorgaans bijzonder grappig en ontwapenend, maar deze campagne? Nope. Niet mijn dada. Lees meer
De legalisering van cannabis en dat daar recent een wetsvoorstel over gestemd is onder impuls van de jongsocialisten: als u het nog niet wist, vertoefde u de voorbije tijd waarschijnlijk op Alaska of had u één frietzak te veel gesmoord. De stemming heeft een tsunami aan reacties uitgelokt. Lees meer
Niet dat het me raakt, als pausen sterven. Hoegenaamd niet. Maar bij Jan Hoet ligt het anders. Radio en internet lieten voor dag en dauw weten dat de kunstpaus vandaag het tijdelijke voor het eeuwige geruild heeft. De flamboyante bezieler van het SMAK, de man die geen blad voor de mond nam, de criticus par excellence. Weg. Voorgoed.
Lees meer
Doe ik het of doe ik het niet? Nog maar eens het dossier euthanasie aansnijden, na al wat er de voorbije week in de pers over werd gezegd en geschreven? Natuurlijk doe ik het. Omdat het moet. Omdat er te veel misverstanden de ronde doen over het onderwerp. Omdat te veel mensen een oordeel vellen aan de zijlijn, terwijl oordelen in dit verhaal nooit gepast is.
Lees meer
Bijbelse mythes zijn mijn ding niet, maar ik moet iets bekennen. Dat concept van het Aards Paradijs: I like it in a way. Leven zonder kleren en zonder gêne bovendien: het hééft iets. Zo krijgen alle poriën van het lichaam onverdeeld ademruimte en spaart de mensheid zich een berg was, strijk en keuzestress voor de kleerkast uit. Lees meer
Drie jaar lang al zeg ik vrolijk gedag tegen hem. De jongen op de hoek van de straat. Hij staat er nagenoeg elke ochtend of middag en moet één van de meest vertrouwde gezichten uit de buurt zijn. Donker haar, doordringende blik. Lees meer
Rooie oortjes. Ik krijg ze tegenwoordig zodra het jonge grut in huis de mond open doet. Een stroom aan platvloerse termen produceren die twee, waardoor hun moeder lichtelijk neurotisch wordt. Ze laten zich keer op keer gaan, ook al betekent ka(x2) of pi(x2) sinds Kerst een 24-urenverbod voor de iPad. Zelfs dat raakt hun koude kleren niet.
Lees meer
Fientje,
Je durfde je naam niet te zeggen maar uiteindelijk stond je foto er gewoon bij, in de krant. Ik heb je ook gezien op tv. Ik heb de moeite genomen om je bekommernissen te lezen en te aanhoren. Er moet mij iets van het hart.
Lees meer
De wereld zonder Mandela voelt een tikje minder warm aan. Gek, eigenlijk. Er is een peetvader verdwenen die schijnbaar op zijn dooie gemak de zielsverwante van miljoenen mensen werd. “Van amokmaker tot president”, las ik op het net. Het woordje “held” ontbrak ergens in die quote. Of beter nog: superheld. Mandela kon mensen inspireren, aanvuren en hoop geven. Hij wou een betere wereld en kreeg die in zekere zin. Hij wou een Zuid-Afrika zonder apartheid en kreeg een Zuid-Afrika zonder apartheid, ook al zullen velen het erover eens zijn dat die strijd nog lang niet gestreden is. In elk geval gaf Madiba de aanzet voor de strijd en wist hij met de steun van een immense achterban, vriend en vijand te verbazen.
Lees meer