Alles

Beste Sint

Na 39 jaar in dit leven begin ik steeds meer verknocht te geraken aan kleine eenvoud en hoe het vroeger was. Het ouderlijk gezag waarschuwde mij twee decennia geleden al voor die evolutie. Ik heb hun bedenkingen toen feestelijk weg gelachen: mij zou het nooit overkomen, haha, de “hang” naar de goeie ouwe tijd en het testbeeld van de BRT;

Maar kijk, vandaag is het wel degelijk zover. En aangezien u op deze datum stilaan inpakkende bent om naar uw Spaanse heimat terug te keren, neem ik aan dat u nog net genoeg tijd heeft om akte te nemen van mijn wensen en verzuchtingen.

Wilt u, om te beginnen, volgend jaar alstublieft “slijm” uit uw Spaans Stockhuis schrappen? Om de een of andere reden is het vandaag bon ton geworden om kinderen dat spul te schenken, waardoor ouders zich net niet spontaan in de psychiatrie aanmelden. De oudste hier kreeg zes (jawel, zes) potten van dat goedje cadeau. Ze geniet ervan om ad infinitum met het spul te zooien en er zelfs doucheputjes mee te pimpen. Aangezien het slijm ook nog eens vol minuscule bolletjes piepschuim zit, loop ik al twee etmalen als een bezetene te stofzuigen en te poetsen. Ik vraag u formeel om paal en perk te stellen aan deze – nochtans legale – commerciële terreur. Schenk een pop, een bal of beide. En daarmee basta.

Duidelijkheid: kan dat ook bij uw volgende passage in onze Hanzestad? Ik vernam immers dat u in de school van mijn kadeeën langs kwam met een officiële politieauto. Mijn koters zijn gelukkig op de hoogte over uw surrealistisch statuut, maar voor de nog-gelovige-zieltjes is zo’n intrede compleet verwarrend. Ik zie de bui al hangen als die bengels bij de volgende opendeurdag van de lokale politie vragen om eens “pieten” te tonen, of doodleuk opperen dat de sirenes op het dak van het politionele wagenpark gewoon toeters van Fisher Price zijn. Hou de zaken aub gescheiden, bij de intrede van 2018. Flikken zijn flikken, u rijdt op een schimmel. Capisci?

Een sperperiode: gaat u daar ook met uw syndicaat over praten? Zo hoeven ouders die in september nog gauw een ontbrekende geodriehoek kopen voor hun lagereschoolsmurfen, niet uit te leggen waarom het “lekkers” van uwentwege al te koop wordt aangeboden. Zelfs al zijn chocolade en marsepeinen smartphones waanzinnig lang houdbaar: ik wil ze niet meer voor 15 november in de winkel zien liggen. Net zoals vroeger: een focus op strikte data. Punt uit.

En nu ik toch bezig ben: swiffert u meteen ook alle updates de wereld uit? Kunt u de digitale revolutie puh-lease definitief stabiliseren, zodat we zelf niet de neiging krijgen om in schouwen te kruipen en het kieken uit te hangen? Want net toen ik deze brief begon, seinde mijn laptop dat het weer van dattum is: de software moest bijgewerkt. Uit arren moede tik ik alles dus gewoon op mijn aaiFoon, die recent ook een verse aansturing kreeg. “Even geduld” is een dooddoener geworden op alle schermen in ons huishouden en dat, beste Sinterklaas, suckt big time.

Ik hoop dat mijn noodkreet duidelijk is. Geef de wereld de eenvoud terug, Sint, ook al is ze bestickerd met aangevreten appels en worden online aankopen thuis geleverd nog voor we ze besteld hebben. Maak het leven af en toe weer zoals vroeger. Zonder slijm, zonder politieauto’s en met het testbeeld van de BRT. Alleen daar is “even geduld” écht op zijn plaats.

Dank bij voorbaat.

Je vrome kapoen,

Bene Van Eeghem