Deze auteur moet nog zijn bio toevoegen
Laten we wel zeggen trots te zijn dat Bene al 215 bijdragen op zijn/haar naam heeft staan.
Drie dingen waar ik niet goed in ben: 1. hogere wiskunde 2. kalm blijven als mensen zeggen: “Blijf toch eens kalm” 3. computerproblemen benoemen Het laatste overkomt me vaker dan me lief is en het leidt keer op keer tot gênante situaties.
De échte Bruggeling zal me er vast om verwensen, maar zo nu en dan blijk ik bitter weinig te weten over de historiek van La Morte. Hier zit dan ook wat men noemt ‘een aangespoelde’. Een Brugse die de stad al meer dan 30 jaar omarmt, er geboren werd, maar er eigenlijk pas sinds een […]
De goeie ouwe tijd van rekenen en vlijt. Die van Fixkes hebben er eens een lieke over geschreven. Over dat het vroeger allemaal zo anders en precies schoner was. Wat waar is, in zekere zin.
Sinds kort luidt de hamvraag tussen de vier muren waar wij leven: “Rarara…” Ze wordt dagelijks gesteld, tot vijftig keer toe, en doorgaans hangt daar dan een absurde woordspeling of een toograadseltje aan vast. Dat is geinig. Dat heb je met vedetten die lagere school lopen en stilaan alles kunnen lezen.
De verbijstering. Dat ellendige gevoel dat het weer gebeurd is. De aanslag op de vrije meningsuiting. Op Charlie Hebdo. Op Parijs, Frankrijk en de wereld.
De cover van Cosmopolitan haal ik dit jaar weer niet. Toemetoch. Het heeft alles te maken met dat Bourgondische menu van oudejaarsavond, dat wij met een achtkoppige ploeg naar binnen hebben gewerkt. Zelfs de meest geroutineerde diëtist krijgt zoveel calorieën niet meer bijeen geteld.
Exit 2014, over dik twee dagen. Een nieuw jaar start dra en dan spoelt de halve mensheid de ratrace van de voorbije maanden weer vlotjes door. Met bubbels, zakouskis die het gehemelte verschroeien en de ‘beste’ wensen plus goede voornemens die – ik spreek vooral voor mezelf – voor geen meter ingelost zullen worden.
In gedachten hoort een mens een grote metalen poort dichtklappen. Daarna het geluid van een hangslot dat eraan geklikt en gesloten wordt: ke-deng. Zo sluit men een fabriek, nadat de laatste werknemer net buiten gewandeld is en wezenloos voor zich uit staart.
Voske, Ik wed dat de gazetten vandaag vol staan. Maar al wat ze schrijven over u, lees ik niet meer. De lofbetuigingen en de verbijstering zijn hier al gepasseerd. Online. Veel woorden, veel beelden. Raak. Mooi. Puur, keer op keer.
Liefste Sint, We zingen en we springen en we zijn zo blij, want er komt een nieuwe provincienaam bij! Heeft U het ook gehoord, toen u dit weekend aangevaren kwam op De Schelden? (zo noemt mijn dochter dat: De Schelden. Het heeft iets poëtisch en dus corrigeer ik haar liever niet).