bene van eeghem blog

Als beren smelten

Het is een zonnige middag als ik richting binnenstad stap. De lockdown ‘light’ is van kracht maar bewegen in de buitenlucht mag, heeft Maggie gezegd, dus ik voeg de daad bij het woord. Ik ben alleen. De straat is stil en de zon schijnt in veelvouden. Alsof ze het moderne monnikenbestaan dat we sinds vier weken leiden, wat extra kleur en warmte wil geven.

Ik hoor geen stemmen, er rijden geen auto’s voorbij. Als er al ergens leven opduikt, houdt het devoot anderhalve meter afstand van elke andere vorm van leven. Maar wanneer ik de hoek omdraai, vlakbij het pleintje, wordt het even anders. Ik zie haar staan aan de ene kant van de straat. Hij staat aan de andere kant. Herkenning. Ze zwaait naar hem en vraagt of alles oké is? Hij haalt zijn schouders op en steekt de straat over. Gaat naast haar staan, op een halve meter. Er breekt geen paniek uit.

“Alles oké met u, Marcel?”, herhaalt de vrouw, zonder wijken of achteruitstappen.
“Zeker alles oké”, reageert hij vrolijk. “Kerngezond, gelijk altijd! Maar ge weet toch dat ik al een tijdje sukkel met mijn oren? Vandaar dat ik iets dichter kom staan. Anders versta ik niks van wat ge zegt hé!”

Ik grinnik. Besef dat richtlijnen en social distancing nooit zonder grijze zone bestaan. Je zal maar hardhorig zijn en plots moeten begrijpen wat iedereen vanop anderhalve meter zegt. Knetter wordt een mens daarvan.

Een paar kasseistraten verder zitten ze aan een krakkemikkig terrastafeltje en dito stoelen: twee dames, in een geanimeerd gesprek. Ze hebben het over de mannen. En over die dekselse crisis. Ze tateren erop los, op anderhalve meter afstand van elkaar. Ze drinken een glas wijn en lurken om beurten aan hun sigaret, waarna ze de rookwolken genoegzaam uitblazen. Ze zwaaien enthousiast. Ik zwaai terug.

Ik grinnik opnieuw. Besef dat relativeringsvermogen in crisistijden een verschil maakt. Dat er wél nog mensen zorgeloos een zaffie blijven roken in tijden waarin de eindigheid het nieuws domineert. Je zal de criticaster maar zijn die aan dat zorgeloze gedrag een broertje dood heeft. Razend wordt zo iemand daarvan.

Wanneer ik de reien nader – er zijn in de verste verten geen ronkende bootjes of toeristen te bespeuren – zie ik een pamflet aan een vensterraam hangen. Naast “Dank u voor de zorg” en “#staysafe” heeft de bewoner met overduidelijk ongenoegen gestift: “Gelieve uw hond aan de overkant te laten plasen.”

Ik grinnik weer. Plasen. Geen kat die het snapt, geen hond die het leest. En als een viervoeter zijn poot al heeft opgeheven wanneer het baasje de terechtwijzing opmerkt, komt de melding te laat. Zoals vijgen na Plasen. Je zal de m/v maar zijn die het gezeik achteraf keer op keer moet opdweilen. Moedeloos wordt een mens daarvan.

De zon zakt voorzichtig achter de gevels wanneer ik dwars door het hart van de stad huiswaarts keer. Ik tel kasseien bij wijze van meditatie, luister naar mijn eigen voetstappen. De stilte doet de wereld anders klinken. Ik mis de bonte mensenmassa niet. En eigenlijk ook weer wel.

Terwijl ik op de achtergrond een klokslag hoor – ze sterft in het niets – kijk ik naar het uitstalraam. De chocolatier heeft zijn zaak hals over kop gesloten. Gedaan met de zaken, tot de toestand weer stabiel is. De deur is potdicht, de lichten zijn gedoofd. Maar in de chaos heeft hij een deel van zijn koopwaar niet tijdig weggehaald en behoed voor het zonlicht. Dat zonlicht heeft nu vrij spel. De warmte beukt op het glas en doet netjes uitgestalde beren van chocola gestaag smelten. De stakkers ontberen de helft van hun gezicht.

Ik grinnik niet meer, maar lach hardop. De aanblik is te gek voor woorden. Ze toont hoe een omgekeerde wereld en globale onzekerheid toch nog iets luchtigs in zich dragen. Die luchtigheid beschouw ik als het ticket voor betere tijden. Waarin minder honden tegen gevels plasen. Waarin de occasionele sigaret geen doodzonde meer is en we weer dichter bij elkaar mogen staan om te praten. Een tijd waarin er bovenal geen beren meer smelten. Waarin alle triestigheid op den duur overgaat in een zoete herinnering.*

(*Maurits Sabbe, 1873-1938)

50 antwoorden

Trackbacks & Pingbacks

  1. best gangster rap

    best gangster rap

  2. gay free schreef:

    single women phone numbers https://freewebdating.net/

  3. chat gay de jovenes buscando maduros https://gay-live-chat.net/

  4. fee gay chat schreef:

    chat with sexy black gay men https://gaychatcams.net/

Reacties zijn gesloten.