Vibratorvoetbal

Nog twee nachten slapen en het is zover: een kakelvers WK voetbal. Yes! Het is alles waar ik in wezen weinig affiniteit mee heb, maar voor de gein volledig in mee ga. Helaas leeft de perceptie nog steeds dat vrouwen geen jota snappen van voetbal. Als marketeers ons in die context willen lijmen, gebeurt het keer op keer met weinig geïnspireerde flutgadgets. Dat zijn guaranasapjes met een Braziliaanse vlag op (Aldi). Dat zijn tricolore tomaatjes (Carrefour) of handzeep van de Rode Duivels (de apotheek). Het zal natuurlijk luiden dat de buitenspelregels en de finesses van de zestien meter ons mierenverstand te boven gaan. Dus dames, drink tijdens het WK een sapje, eet een tomaatje en was onderwijl uw frêle handjes. En: gil alleen als er gescoord wordt.

Op dat laatste concept heeft een clevere marketeer intussen ook een patent genomen. ‘Altijd gillend scoren’ staat dezer dagen in koeien van letters te lezen op gigantische billboards langs Vlaamse wegen. Naast de slogan wordt een kwekkende en gestileerde WK-vibrator afgebeeld, alsook de kostprijs van dat ding: 1€. Bedenker van de gilactie: Pabo. (daar geen tomaatjes of handzeep in de rekken, beste lezer, maar lustopwekkende lingerie en hitsig speelgoed des te meer. Nomnomnom.)

Iets zegt me nochtans dat die hard feministen niet echt opgezet zijn met deze stunt. Mogelijk overwegen ze eerstdaags nog een mars op Brussel, waar ze menig spandoek zullen uitrollen om die kerels van Pabo mores te leren. Verwacht u in dat geval aan een nieuwsbulletin van 19u waarin slogans als ‘Gillen is niet wat wij willen!’ of ‘Vrouw = lustobject? Neen!’ of ‘Weg met minderwaardige vibrators!” van het scherm spatten. Uiteraard gevolgd door een ondeugend glimlachje van de nieuwslezer, als de reportage ten einde is.

Zelf behoor ik perchance niet tot dat onwrikbare feministische segment. Wij zijn geen lustobjecten, maar seks op batterijen en gevoel voor humor: ach, geestig toch? Die gilactie van Pabo is trouwens een schoolvoorbeeld van ondeugende humor. Ik ontwaarde de slogan voor het eerst terwijl ik onderweg was met de auto. Dochterlief aan mijn zij declameerde onaangekondigd ‘Altijd gillend scoren!’, en vroeg daarna: ‘Wat is dat ding dat daarnaast staat, mama?’ De billboard passeerde nog net mijn netvlies en ik had een instant ‘binnenpretje’. Daarna verklaarde ik bloedserieus: ‘Speelgoed voor grote mensen, meid. Maar nu moet ik op het verkeer letten.’ (géén uitvlucht, van dat verkeer. Het laatste wat ik ooit wil is een aanrijding veroorzaken en daarna aan een agent moeten verklaren dat ik afgeleid werd door een vibrator van “anderhalve meter groot”. Die mens zou er prompt een jaar werkonbekwaam door worden.)

Langs mijn neus weg kaartte ik het onderwerp deze week nog eens aan, in een gesprek met een maat. “Die actie van Pabo al gezien?”, vroeg ik hem. “Vibrators voor een euro. Waar halen ze het”. Waarop hij repliceerde: ‘Als ’t een euro kost, zal het niet veel voorstellen en halen ze ’t in China. Klein dingske, beweegt met moeite, wed ik.” Ik concludeerde daaruit dat meneer met kennis van zaken spreekt en dat ik dus bij hem terecht kan als ik de aankoop van een fonkelnieuwe huisvrouwverwenner overweeg. Zo hoef ik er het vergelijkende onderzoek van Test Aankoop niet op te slaan of uitleg te vragen aan de winkelbediende bij Pabo over de functionaliteiten van model X of Y. (’t is zoals met condooms: ze kopen, tot daaraan toe. Maar vragen hoe ze werken? Hm.)

Edoch nog even serieus, voor u denkt dat ik alleen maar aan seks denk (doe ik niet. Denk ik). Vrouwen weten echt wel hoe de buitenspelregels en wetten van het voetbal in mekaar zitten. Alles staat op Wikipedia, van doelafmetingen over spelopstelling tot aantal spelers. Echt moeilijk is dat allemaal niet, me dunkt. Wat wel moeilijk is: die ene naam kiezen uit de lijst van spelende Duivels, om de WK-vibrator te dopen. Wordt het mijn Marouane? Mijn Thibaut? Of toch maar mijn Eden? Ik slaap er nog twee nachtjes over, maar als u intussen suggesties heeft: ze zijn meer dan welkom.