We ontmoeten elkaar voor het eerst in het woonzorgcentrum waar ze verblijft. Ze is de 80 ver voorbij, zit in een rolstoel maar is nog bij de pinken. Odette heeft vandaag afspraak met de therapeut: samen met de medebewoners halen ze herinneringen op aan het sportverleden van deze stad. Lees meer
“Toch niks beter dan de koers vanuit uw zetel bekijken. Hier ziet ge bijna niks”, murmelt de dame die achter ons in de massa staat te drommen. Ze spuit nog wat onbegrijpelijks maar die ergernis wordt vlot overstemd door claxonnerende motards, snerpende dienstmededelingen en zinderend enthousiasme onder het Belfort. Lees meer
De thermometer flirt met de 30 graden. Bijna zomer. Op zulke dagen staat er een mens maar één ding te doen: terrasjes opzoeken en daar, terwijl de kroost zich een nekhernia springt op een verschoten springkasteel, genieten van een mondaine of minder mondaine cocktail. Lees meer
Beste trainer van de plaatselijke club,
Mijn felicitaties. Ik zag u nog maar twee keer aan het werk, en moet deemoedig het hoofd buigen. U vervult een taak met niet zo gek veel aanzien: jong geweld de kunst der voetbalsport aanleren. U doet dat bovendien twee keer per week, voor een slordige 15 ukken. Lees meer
Vraag aan honderd mensen: waaraan doet Frankrijk u denken? Minstens 99 van hen zullen iets vermelden over de Eiffeltoren of wijn. Vraag mij waaraan Frankrijk mij doet denken, en ik kan nog maar één ding bedenken: de Polen en de oorwurm die ze achter mijn trommelvlies geplant hebben. Lees meer
M’neer Giaccherini
M’neer Pellè
Cari Azzurri
Ik schrijf deze brief op risico voor eigen leven. Het heet immers landverraad als ge in ’t voetbal niet voor uw eigen natie supportert, maar ik heb het toch gedaan gisteravond. Bij een absoluut gebrek aan technische kennis of passie voor de balsport, ging ik op mijn buikgevoel af en dat leidde naar Bella Italia. Lees meer
Ze zit erop: de 100ste Ronde van Vlaanderen. Een lustrumeditie om u tegen te zeggen. De meest perfecte uitgave van Vlaanderens mooiste, met bakken zon, hopen mensen en honderden indrukken. De strafste giet ik in een shortlist, een ultieme ode aan de koers. Lees meer
Hij duikt in het water, gaat helemaal kopje onder en ik hou mijn adem in. Hij zal toch niet… Maar dan voert hij de bewegingen drie à vier keer uit. Armen strekken, plooien, naar de kin en een pijl maken. Vervolgens nog eens ongeveer hetzelfde met zijn benen. Lees meer
De rayon van de zuivel in de lokale supermarkt: dat is waar het altijd gebeurt. Daar worden de nieuwsfeiten op een rijtje gezet en geanalyseerd. Er komen geen gedegen watchers, actuakenners of journalisten bij kijken. De man en vrouw uit de straat maken de balans op. Lees meer
Nog twee nachten slapen en het is zover: een kakelvers WK voetbal. Yes! Het is alles waar ik in wezen weinig affiniteit mee heb, maar voor de gein volledig in mee ga. Helaas leeft de perceptie nog steeds dat vrouwen geen jota snappen van voetbal. Lees meer