Ronde van 101 geneugten

Ze zit erop: de 100ste Ronde van Vlaanderen. Een lustrumeditie om u tegen te zeggen. De meest perfecte uitgave van Vlaanderens mooiste, met bakken zon, hopen mensen en honderden indrukken. De strafste giet ik in een shortlist, een ultieme ode aan de koers.

Ronde van heilige glooiingen
De start van de Ronde op de markt in Brugge is heftig, elk jaar opnieuw. Maar sinds gisteren weet ik dat de glooiingen in de Vlaamse Ardennen nog heftiger zijn. Heilig, zelfs. Daar wordt de koers beslecht. De Koppenberg, de Patersberg, de Kruisberg en de Kwaremont baadden voor de gelegenheid in de zon, een hele dag lang. Rustig en onverzettelijk. Een streling voor het oog, maar een titanenklus voor coureurs. Het zand stoof op bij elke klim. De spanning was te snijden. Spieren van de renners strak, gezichten verbeten. Niet plooien voor de concurrentie eraf gereden was. Voorsprong installeren en voordeel opeisen. Dààr dienen heilige glooiingen voor.

Ronde van schrammen
Waar elke ronde mee te kampen heeft: de valpartijen. Vederlichte fietsen die plots de lucht in geslingerd worden, door een te kort genomen bocht of een rondslingerende drinkbus. Het gebeurde meer dan één keer in de honderdste Ronde. Met opgaves bovendien: exit Benoot, exit Van Avermaet. Maar het peloton krabbelde telkens recht en reed verder, onverwoestbaar, schrammen en schaafwonden ten spijt. Ik deed mijn duit in het zakje door op de Hotond zelf met één voet achter een nadar te blijven haperen. Waarna ik voluit tegen het asfalt knalde. Knie geschaafd, elleboog gekneusd, zoomlens camera gered. Ik krabbelde recht en ging verder. Lichtjes hinkend. Koers is afzien, de schrammen horen erbij.

Ronde van d’Italianen
Bijna een miljoen mensen waren er gisteren, langs het parcours van Vlaanderens mooiste. Ze kwamen uit alle windstreken en de concentratie Italianen bleek op de Hotond bijzonder hoog – ma che bello! We troffen ze aan op pendelbussen, parkings, aan eetstandjes, overal. Zwaaiend met de Italiaanse driekleur, die op haar beurt vervlochten was met de Vlaamse Leeuw: ‘Allora! C’è il giro più bello delle Flandre!’, riepen ze gedurig. Het is Vlaanderens mooiste!
Ik smolt stiekem voor dat gepassioneerd getater. Voor hoe ze de kanshebbers bejubelden, pronostieken opstelden en: voor hoe ze keer op keer ‘Kwaremont’ uitspraken: ‘il Kwaaa-ree-mooont’. Het leek bijna muziek. Da’s altijd genieten.

Ronde van 3 passages
We waren gezegend, daar op de Hotond: de koers passeert er maar liefst drie keer. Het is een sensatie om u tegen te zeggen. We stonden net naast het parcours, terwijl de zon onze nek verschroeide. De eerste passage was om 12u45. Rond half drie gebeurde het opnieuw, rond vijf uur nog eens. Hoe de helikopter naderde en hoe we samen dromden tegen de nadar. Hoe de grond een beetje beefde, de auto’s aanstoven en het gejoel aanzwol. Hoe de renners voorbij vlamden, in luttele seconden: Vanmarcke, Cancellara, Boonen, Stybar, Sagan. Alle anderen. Je kon de adrenaline ruiken. Het was een bom van opwinding en ontlading. Een hemels gevoel.

Ronde van nieuw koersjargon
Pap in de benen hebben, het snot voor de ogen rijden, uit het hol demarreren: geen rijker jargon dan het wielerjargon. Tijdens de 100ste Ronde voegde Renaat Schotte een prachtige nieuwkomer toe aan de lijst, toen Sagan op de Kwaremont de koers beslechtte en Vanmarcke en Cancellara finaal achter zich liet:

‘Hij doet het, mensen. Hij poeft ervandoor!’.
Poefen belandt vanaf nu tussen ploegentijdrit en pot belge in het wielerwoordenboek.

Ronde van 101 geneugten
Niet alleen de koers is heilig in dit land. Lekker eten is dat ook. Als bofkont en uitverkoren VIP mocht ik beide geneugten ten volle beleven, tijdens de honderdste Ronde. Met een charmant ontvangstcomité, eindeloos gedekte tafels, feestelijke muziek en een XL-barbecue om u tegen te zeggen. Ik heb gesmuld, echte Kwaremont gedronken en wreed geestig volk ontmoet aan de feestdis. Ik heb me tegoed gedaan aan wielercommentaren, zalig lenteweer, feestgedruis, scampibrochettes en wafels met slagroom. Ik was koning voor 1 dag op de Ronde van Vlaanderen, in goed gezelschap.

Voor niks gaat de zon op, zei ons grootmoeder altijd.
Voor niks heb ik nu ook de 100ste editie van Vlaanderen Mooiste beleefd.
Een Ronde van 101 geneugten. Dat blijft bij.
Bedankt, ProximusTV en Skynet.

Bekijk hier het fotoverslag van de Ronde