Artikelen door

Ticket to Arno

‘Alles van waarde is weerloos’, schreef Lucebert ooit. Het is zo’n zinnetje dat je in 101 contexten kunt bovenhalen. Omdat het klopt van A tot Z, in amper vijf woorden.

De zeebijter

Zon op zaterdag, zon op zondag, nog meer zon op maandag. We hebben voor Pasen een dosis vitamine D zonder gelijke cadeau gekregen. Het gele licht verzacht de zorgen, een lang weekend doet niet denken aan morgen.

Een vuile blog*

Er komt Saharazand aan, zei het KMI. Daardoor krijgen we misschien wondermooie zonsopgangen, schreef een Vlaamse krant. Het is de ideale grondverbeteraar voor planten, meldde een Nederlandse krant.

‘Hij draagt zelfs een strikje’

“Dus je kunt dat ook als kruimeldief gebruiken???” De pertinente vraag van één vrouw aan tafel, waardoor de andere twee in lachen uitbarsten. Zo vieren we onze Galentine’s Day, het wereldwijde feest ter ere van ‘wijvenvriendschap’. Galentine’s Day valt daags voor Valentijn, op 13 februari.

La dernière tentation

“Tout le monde a le droit de partir quand il veut. Sauf ma fille.” De uitspraak die een rilling over je rug doet lopen. Uit de mond van een West-Vlaamse rasacteur klinkt ze tragikomisch. En als je bij dat citaat een vader en een dochter aan de rand van een klif ziet staan, word je […]

John, George en Nana

Het is nat en kil wanneer ik langs de schreeuwerige vitrines in half lege winkelstraten drentel. De gezichten die rondlopen zijn gemaskerd, lichtjes die her en der fonkelen kunnen de latente leegheid niet wegvegen. Kerst is niet meer wat het is geweest.

Who you gonna call?

Een druilerige zaterdagavond. Dochterlief activeert de Netflix-app op de smart-tv en swipet gezwind door de programmagids. Wanneer ik informeer naar wat ze wil doen, luidt het: ‘een film kijken, tiens’.

Herfst, zeezucht en Bonnie

Iets na zeven uur gaat de zon vandaag onder, lees ik op Google. Het is een herfstavond zonder gelijke. De zon straalt zacht, een waaier van kleuren siert de bomen die hun laatste restjes blad nog moeten afgeven. Ik por de kinderen en zeg dat we moeten vertrekken.

Ostende, bonsoir (3)

Ik veeg gauw een spat mosselsaus van zoonlief zijn trui, zwier het servet in de emmer met lege schelpen, neem mijn handtas en verlaat samen met de kroost het pand. Maar niet zonder nog één keer achterom te kijken.