Johnny be good
Hey Johnny,
Nu de mediastorm is gaan liggen, Vrouwe Justitia heeft gesproken en je voormalige eega een slordige 13 miljoen dollar moet storten op je zichtrekening, neem ik even de tijd om je een briefje te schrijven. Een hart onder de riem, zo je wil, al weet ik niet of je daar bovenop die schadevergoeding nog nood aan hebt.
Ik zal eerlijk zijn: ik heb de hele heisa rond de zaak ‘Depp vs. Heard’ nauwelijks gevolgd. Niet dat besognes van Hollywoodsterren me niet raken. Maar je begrijpt – zelf vader zijnde – dat er hier a casa andere prioriteiten spelen. Nadat ik op werkdagen zelf acht uur een soort Pirate of the Welfare Caribbean heb gespeeld, word ik nog geacht gezonde voeding voor de kroost te bereiden, te checken of hun huiswerk gestreken is en of alle rekeningen in het huishouden betaald zijn. Na die ‘moetjes’ kom ik zelden toe aan tv- of YouTube-kijken. Laat staan: processen tussen steenrijke wereldvedetten volgen.
Het moddergooien tussen jou en de ex-echtgenote is dus grotendeels aan me voorbijgegaan. In de marge vernam ik van dochterlief wél dat het in de rechtbank gene kattenpis was en dat Amber het keihard speelde. Ze was een bitch, ze was gestoord, ze zou je nagelen, vierendelen, kielhalen, radbraken… tot je gegeerde imago aan diggelen ging. En haar opiniestuk in de Washington Post? Compleet van de pot gerukt, zei de oudste hier thuis.
Best maf dat tieners zoiets poneren terwijl ze uit al hun poriën wokeness ademen en vinden dat vrouwen dringend harder op hun strepen moeten staan. ’t Zal vast aan de hormonen liggen, of aan het feit dat frituurolie zo schaars is tegenwoordig. In elk geval heeft Ambertje onder ons dak nooit op sympathie kunnen rekenen bij de jeugd. “Iedies wadied ies”, zegt mijn dochter daar zelf over.
Zelf blijf ik na de rechtsgang Depp-Heard ook wat verweesd achter. Je moet weten dat ik sinds mijn tienerjaren alleen maar briljante personages aan je naam koppel. De betoverende Edward Scissorhands, de guitige Benny van Joon, de verbluffende Gilbert Grape, de poeplekkere Don Juan de Marco, de compleet geflipte Jack Sparrow. Er is bestaat geen ‘slechte’ versie van m’neer Depp in mijn wereld. Johnny is fokking sexy, fokking getalenteerd en fokking alles. Hij kàn niks verkeerd doen en hij ruikt bovendien naar Dior.
Wanneer het plots luidt dat diezelfde kerel uit de bocht gaat, vrolijk smost met drank en druuuuuugs (zie: Willy’s en Marjetten) en af en toe sifletten uitdeelt aan de andere sekse, tja. Dan moet ik toch even gaan zitten. Zo ken ik je gewoon niet.
Maar de feiten spreken voor zich, zelfs los van de aantijgingen door Angry Amber. Je hebt in de loop der jaren als ertebreker geregeld naast de pot gepist. Het heeft je een huwelijk en wat toprollen gekost. Ik blijf bovenal onder de indruk van hoe mevrouw Heard zich in je leven ‘binnen manoeuvreerde’, terwijl je een veilige thuishaven had bij een getalenteerde Française. In de rechtbank zei je hierover letterlijk dat Amber op een dag ‘plots’ naakt in de douche verscheen. Zomaar. En dat er toen dingen gebeurden die eigenlijk niet hadden mogen gebeuren.
Ach Johnny, als ik zulke anekdotes hoor, denk ik altijd: waarom overkomt het mij nooit? Waarom zie ik naast het trekkertje (om de muren schoon te maken), de flessen Palmolive en Wash&Go nooit een Hollywoodster opduiken in mijn inloopdouche? Waarom wast hij mijn armplooien en schouderbladen niet? Waarom maakt hij zijn ex geen dertien miljoen dollar armer, zodat wij een liefdesnestje op de Caribbean kunnen bouwen, waar er frituurolie bij de vleet is? Waarom, Johnny, waarom?
(rewind)
Mijn excuses. ‘I got carried away’, zoals ze dat in de films zeggen. Ik zou je met deze brief een hart onder de riem steken. Dus beste Johnny, geloof me als ik zeg dat het goed komt. Er hangt nog hoger beroep boven je hoofd – Amber is een bijtertje! – en je moet in juli alweer naar de rechtbank voor een andere klacht wegens geweldpleging. But this too shall pass.
Terloops wil ik je nog adviseren om na dit ellendige hoofdstuk, grondig de swiffer door het privéleven te halen. Laat vileine vrouwen, drugs, losbandigheid en dure parfummerken voortaan voor wat ze zijn. Focus op de essentie. Be good. Speel de pannen van het dak en neem ter ontspanning een abonnement op Denksport. Zelfs met een ontbrekend stukje middelvinger kun je nog steeds zorgeloos kruiswoordraadsels en sudoku’s oplossen voor het slapengaan. Dat heet klein geluk en je wordt er alleen maar beter van. Savvy?
Warme groet,
Benedikte
(foto: © Caroline Bonarde Ucci)
