Deze auteur moet nog zijn bio toevoegen
Laten we wel zeggen trots te zijn dat Bene al 215 bijdragen op zijn/haar naam heeft staan.
Halleluja en jochei: Eurosong zit erop. We zijn niet afgegaan als een gieter. Geen achterafkreten te horen à la “’t is allemaal vriendjespolitiek” of “waarom hebben die Walen in godsnaam Blanche op missie gestuurd”. We strandden in de topvier, de driekleur wappert nog steeds en mocht u twijfelen: ja, we hebben hier a casa ook […]
Geachte heer de Polignac Beste CEO van Carrefour Ik neem met hoogdringendheid contact met u op. Als inwoner van de geroemde werelderfgoedstad Brugge deed ik een onthutsende vaststelling op de parking van mijn buurtsupermarkt Carrefour “Scheepsdale”. Aangezien u die hele winkelketen virtueel in uw binnenzak heeft zitten, vraag ik om een dringende interventie.
Aan de CEO van de IJzeren Weg Geachte mevrouw Dutordoir, Beste Sophie, Het is in dit land niet gebruikelijk om de nationale spoorwegen in een positief daglicht te plaatsen. Maar sinds we in het Paasweekend voor het eerst het arrangement ‘fiets + trein’ consumeerden en daarbij alleen maar gebruiksgemak en perfecte service ervoeren, weet ik […]
Met een rugzak tussen borst en arm geklemd, de portefeuille in een hand en koortsachtig zoekend naar de klantenkaart met de andere hand: zo begin je elk rondje supermarkt. De volgorde van de handelingen die je maakt is altijd dezelfde en altijd even zenuwslopend. Na het gegoochel met zakken, vakjes en ritsen moet de opgediepte […]
“Gratis mee te nemen”, zegt het blad. Het steekt in een doos die onopvallend aan het paadje staat waar ze elke dag langs fietst. Moeder ziet het op de valreep, gooit de remmen dicht en beveelt haar apen om hetzelfde te doen.
Vlaamse snelwegen. Ze zijn lelijk. Inspiratieloos. Ze slingeren tussen huizen en slecht gelegen woonwijken. Ze zijn een stukje transit waar je op grijze dagen poëtisch moedeloos van wordt.
“Maar kijk eens, wat voor een schone gilet! Zo met een grote steek gebreeën en lang op de heupen. Staat die ook in afslag?*” Ik hoor het een vrouw zeggen, iets verderop. Ik bevind me in een pashokje, halfnaakt, en sla in paniek. Mijn garderobe is in gevaar en ik ben niet bij machte om […]
Ik ben al onder een ladder door gelopen. Ik heb al schoenen op tafel gezet. Een paraplu in de huiskamer geopend. Een zwarte kat in de ogen gekeken. En zie: ik leef nog.
Ik beschouw mezelf eind 2016 als volledig mee met de tijd. Er is een smartphone in huis, we bellen met WhatsApp, zoeken recepten op via een tablet, stofzuigen met een laptop én kijken dvd’s via een vernuftig combisysteem dat ook cd’s leest en als radio fungeert. Swag en hip en zo.
Geachte Sint Ik zag u vanochtend amechtig over straat lopen in de buurt. Ge waart correct gekleed, met mijter, tabberd, zijden baard en bijhorende staf. Ge waart waanzinnig gehaast en ik voelde prompt meelij: alsmaar lopen, brieven beantwoorden, eisen van jonge ettertjes inwilligen. Dat vergt iets van lijf en geest in de koudste tijd van […]