Het dubbeldessert
Hoera, hoezee en halleluja voor die zeldzame, wonderlijke weekavonden. Waarop je écht niks aan je hoofd hebt. Waarop de kroost uithuizig is, alle plichten vervuld zijn en de grenzeloze vrijheid lonkt. Lees meer
Hoera, hoezee en halleluja voor die zeldzame, wonderlijke weekavonden. Waarop je écht niks aan je hoofd hebt. Waarop de kroost uithuizig is, alle plichten vervuld zijn en de grenzeloze vrijheid lonkt. Lees meer
Voor één keer zitten we die avond niet doodgewoon aan tafel thuis, of in een volkse brasserie om de hoek. Nichtje en ik zijn te gast op een luxefeest in kwadraten. De drank vloeit rijkelijk, het niveau van de hapjes is navenant. Lees meer
Ik hou niet van eiken lambrisering.
Ik hou niet van tinnen potten.
Ik hou niet van overdadige bergkristallen op een gehaakt (vergeeld) lapje.
Waar ik wel van hou, zijn plekken waar al deze dingen moeiteloos samenkomen. Lees meer
Dat moment. Het meest magische moment van de dag. Waarop u de woonkamer binnen wandelt en de geur van dampende koffie u zomaar tegemoet komt. De zachtgekookte eitjes schreeuwen ‘Eet mij nu!’ vanaf een sfeervol gedekte tafel Lees meer
Neen, we zouden er niet in meegaan, in de Valentijnsgekte. We zouden er een soort poëtische middelvinger naar opsteken. Dat was het plan en we hebben het vakkundig ten uitvoering gebracht. We, dat zijn nichtjelief en ik. Van Eeghem in het kwadraat. Lees meer
De cover van Cosmopolitan haal ik dit jaar weer niet. Toemetoch. Het heeft alles te maken met dat Bourgondische menu van oudejaarsavond, dat wij met een achtkoppige ploeg naar binnen hebben gewerkt. Zelfs de meest geroutineerde diëtist krijgt zoveel calorieën niet meer bijeen geteld. Lees meer
Feit: op restaurant gaan is genieten. De voeten onder tafel schuiven en een bord lekkers voor je neus zien verschijnen na een uitgebreid aperitief: close to heaven. Als dat bord ook nog eens met liefde en engagement geserveerd wordt, kan mijn dag niet meer stuk. Lees meer