#crisispretpot

1 juli 2020/51 Reacties/in Alles, maatschappij /door Bene

Ziedaar: de eerste helft van 2020 zit erop en ze kan de geschiedenisboeken in met de trefwoorden lockdown/pandemie/corona. U, ik, iedereen: we hebben ons deel verteerd. Hopen tijd thuis doorgebracht en ons vooral afgevraagd: waar gaat het met deze wereld heen?

Het antwoord op die vraag moet ik u helaas schuldig blijven. GPS says no. Maar het fijne nieuws is dat ik tijdens de lockdown tegen heug en meug dingen heb ontdekt die het leven nog steeds de moeite waard maken. Zelfs als je noodgedwongen tussen vier muren leeft, tegen kamerplanten praat en geen pinten op café meer scoort.

De spulletjes, spelletjes en deuntjes die bijbleven, gooi ik voor u in de #crisispretpot.

Countdown van drie naar één:

Spongebob Squarepants (intro)*

Kent u Spongebob Squarepants? De hysterische gele etter teistert al decennia het televisiescherm. Hij woont met zijn vriend Patrick in de oceaan en beleeft er compleet van de pot gerukte avonturen. Er wordt geschreeuwd, gevlamd en geklopt dat het een lieve lust is. Veertigers als ik krijgen er de pleuris van, maar kinderen zijn er verzot op. Spongebob was tijdens de coronacrisis geen dag uit ons huis en de introtune deed me elke keer schateren:

Hij woont in een ananas diep in de zee
(Spongebob Squarepants!)
En hij ziet zo geel als een kaassoufflé
(Spongebob Squarepants!)
Ja, iedereen weet wat voor mafkees het is
(Spongebob Squarepants!)
Die vierkante friet is zo gek als een vis
(Spongebob Squarepants!)

Geef toe: zee/kaassoufflé: Guido Gezelle had het nooit kunnen bedenken. En dat van die ‘vierkante friet’: ronduit meesterlijk. Daarom behaalt Spongebob brons in de #crisispretpot.

Jan Van Haasteren (in stukjes)

In 1986 kregen wij van onze ouders een puzzel van het Volkskundemuseum in Brugge cadeau. Ze telde 1000 stukken. We maakten ze één keer en ik zwoer nadien nooit nog aan een puzzel te beginnen: saai, tijdrovend, nutteloos.

34 jaar later dwong de lockdown ons om ‘activiteiten voor thuis’ te zoeken. Bij voorkeur iets dat niet verveelt, betaalbaar is en de gezinsbanden aanhaalt. Puzzelen bleek de beste optie. We schaften ons een paar exemplaren van meester-cartoonist Jan van Haasteren aan en ruilden er ook een aantal via familie en vrienden. Resultaat: dat we absolute van Haasteren-junks geworden zijn.

Tussen die duizenden stukjes gaan we nu iedere keer koortsachtig op zoek naar tekeningen van de haaienvin. De belastingcontroleur. Sint en Piet. De boef. De bazige, dikke vrouw en haar onderdanige man. De wietroker. Het kunstgebit. De indiaan. De scoutsjongetjes. De octopus. Jan van Haasteren zelf en die ene onschuldige scheet, tussen de al rest.

Je ontdekt de fijnzinnige ongein in elke cartoon, waar die zich ook afspeelt. Het is een huzarenstuk om alle stukjes gelegd te krijgen, maar als de kous af is, lig je dubbel. Zilver voor van Haasteren in de #crisispretpot!

Zwarte tandpasta

Zie ik u fronsen? Terecht. Ik heb nooit geweten dat zwarte tandpasta bestond, laat staan: dat ik er zou kopen. Maar onlangs begaf ik me geheel vacuüm verpakt en gepantserd met mondmaskers naar de stad voor boodschappen. Er stond tandpasta op het lijstje. In een Nederlandse winkelketen hadden ze een zwarte variant op stock, gemaakt van bamboehoutskool. Geen idee hoe het met de ecologische voetafdruk van dat spul zit, maar mijn nieuwsgierigheid was gewekt.

Gisteren de tube getest. Er mijn bijters mee geschrobd, grijs schuim uitgespuwd en even geaarzeld. In de spiegel gekeken en een gezicht vol vegen gezien. Na het afspoelen bleek ik het te zijn. Mijn tanden oogden ondanks de belofte van de producent niet witter, maar schoon waren ze wel. En toen kreeg ik de slappe lach.

Kom het door de tandpasta? Of door te veel en te langdurige stress? Who cares. Ik beloon HEMA gewoon met goud in de #crisispretpot en vanavond ga ik weer voluit schuimbekken. Heuj!

(* het hele Spongebobdeuntje: https://youtu.be/WshXnGqPtbs )