Deze auteur moet nog zijn bio toevoegen
Laten we wel zeggen trots te zijn dat Bene al 214 bijdragen op zijn/haar naam heeft staan.
Vorige week heb ik nog eens een treinrit gemaakt. Niet omdat ik zot ben van de service bij de Belgische spoorwegen, wel omdat ik spoorslags naar de Brussel moest. Daar werd woensdag te midden het verkiezingsgedruis nog even de Leraar van het Jaar verkozen.
Makkelijk zat om na een overlijden niks dan goeds neer te pennen over de betreurde. Makkelijk zat ook om clichés te vervallen. De daden op te lijsten en de mens te negeren. De echecs in de verf te zetten en de realisaties plots niet zo indrukwekkend meer te vinden. Jean-Luc Dehaene verdient beter, mijn gedacht.
Neen, dit huishouden heeft niet gekeken naar Eurosong dit jaar. Vorig jaar ook niet, nu ik erover nadenk, en in 2012 ook niet. Hamvraag: wie kijkt daar in godsnaam wel nog naar? Véél volk, zo blijkt en in zekere zin mag dat ook niet verbazen.
Open deuren intrappen: heerlijk vind ik dat. De open deur van vandaag heet dat vrouwen het niet makkelijk hebben. Ik herhaal: ze hebben het niet makkelijk. Weet u waarom? Niet vanwege de allesverslindende cocktail huishouden, relatie, werk en sociale agenda.
Dames en heren: de verzuring. Doet u daar ook aan mee soms? Plezanter dan Monopoly spelen, ik zweer het. Vorige week nog meegemaakt, om 8u27 op donderdag op de speelplaats van de school waar mijn kinderen tot nog betere mensen herschapen worden.
Of ik echt mijn beha had uitgetrokken voor die bewuste foto? De vraag werd me vorige week geserveerd door een mannelijke collega. Op het werk, aan tafel, in de refter. Als de context u niet meteen duidelijk wordt: situatieschets hieronder.
Dit weekend al rijdend in de cd-speler gepleurd: een schijfje met nummers uit de jaren ’80 die iedereen zo’n beetje vergeten is. Verwens me maar meteen voor mijn slechte smaak. De eighties worden muzikaal vaak in één adem met kitsch en commerciële rommel genoemd.
Het is 6 april 2014 als ik dit schrijf. De ultieme sportieve hoogdag, de dag van de Ronde, de koers der koersen, Vlaanderens mooiste. De renners stonden voor dag en dauw al op de mooiste markt van ’t land. In Brugge. Tientallen toppers in strakke pakjes met bekoorlijke perfect geschoren benen, wachtend op het startschot. […]
Even aan namedropping doen: ooit zat ik met Sarah Bettens aan de ontbijttafel in Leuven. Ze speelde met K’s Choice op Marktrock en ik mocht de dame in haar hotel voor dag en dauw interviewen. Het was oergezellig – of wat had u gedacht – en tussen de gesprekken door vroeg ik haar wat ze […]
Er kunnen nooit genoeg Pharrell Williamsen en Paula Semers op de wereld zijn. Dat dacht ik zondag in een flits, toen ik na een babybezoek weer eens over de E40 richting kust bolde. De zon scheen aan het blauwe uitspansel, de lente hing in de lucht en er waren geen files te bespeuren. Zoiets heet […]