#mamaloveskinky

Paris sera toujours Paris. Moeder en dochter bezoeken ‘de mooiste stad ter wereld’ en raken instant verslingerd aan de boulevards, lyriek aan de oevers van de Seine en de zwierigheid der Fransen. Ze hebben 72 uur voor de boeg en willen van alle geneugten proeven. Musea. Pleinen. Terrasjes. Winkels en snuisterijen.

De metro brengt hen in geen tijd van het station naar het hotel. Moeder heeft geboekt, het is er hip en trendy. Ze wil het gevoel graag met dochterlief delen. Bij aankomst is het meteen bingo: een verwelkoming in een zwart geschilderde lounge met zilveren meubeltjes. De plafonds staan vol met opschriften in krijt. Van #timetochillout over #amoureuxdeparis tot #mamalovesyou. Die laatste boodschap is de mooiste, vindt de dochter. Mama glimlacht.

Als de bagage is afgeleverd, vallen hun ogen op de vitrines met merchandising. Sneakers, handdoeken, sleutelhangers, kurkentrekkers: alles is voorradig. En op alles staat: #mamalovesyou. Dit is een concepthotel pur sang. Hier kan een mens eeuwig vertoeven, maar Parijs lonkt. Moeder en dochter willen haar ontdekken en duiken terug de metro in.

Zelfs al luidt het dat je een bestemming beter op het gemak doorkruist: de lichtstad zweept hen op. Mama wil de oudste telg zoveel mogelijk laten zien. Dochters eerste keer in Parijs is een mijlpaal in de geschiedenis. Ze smeren de kuiten en houden achtereenvolgens halt aan de Eiffeltoren. Aan de oevers van de Seine. Aan de Pont Alexandre III. Aan de Place de la Concorde. Vandaar gaat het langs de Champs Elysées helemaal te voet naar l’Arc de Triomphe. Mama fotografeert met de grote lens, dochter maakt selfies met de polaroid. Klik. Klik. Klik.

Wat later staan ze afgepeigerd aan het Louvre en blazen even uit. Ze plonzen de voeten in het water aan de piramides en fonteinen. Het is 28 graden en meer, de zon is een hemelse bondgenoot.

“Kijken we straks nog eens naar die gadgets in het hotel, mama?” vraagt de dochter plots.
“Tuurlijk, meid. Er zaten maffe dingen bij. We kunnen iets uitkiezen als souvenir, voor thuis.”

Dochter glimlacht, ziet het helemaal zitten. Na het voetbad host ze met moeder naar Centre Pompidou, de laatste brok cultuur van de dag. Het is 22u voorbij als ze weer in het hotel aankomen. Moe maar voldaan vergapen ze zich nog even aan de vitrines met merchandising. Ze zien potloden, borden, mokken, wellnessproducten. Allemaal van “mama”, met een strak design en geestige slogans. Maar dan trekt de achterste vitrinekast dochters onverdeelde aandacht.

“Amai zeg, wat is me dat allemaal!”, fluistert ze.

Er staan vibrators uitgestald, dildo’s, seksspeeltjes in tal van vormen en kleuren. Alles is stijlvol gepresenteerd. Merknamen als ‘Cry Baby’, ‘Oh oui!’ en de hashtag #mamaloveskinky maken het helemaal af. Waarop moeder en dochter allebei grinniken: ach, concepthotels mogen weleens stout uit de hoek komen.

“Grotemensenspeelgoed, dame”, zegt moeder tegen de kleine, terwijl ze haar port. En met een knipoog voegt ze eraan toe:

“Wil je anders zoiets meenemen als souvenir?”

Dochter lacht hardop en kijkt scheler dan scheel.

“Oh my god! Pleeeeease”, schatert ze. “Doe normaal!”

Moeder knipoogt nog eens en kijkt op de klok: halfelf. Bedtijd. Ook grote meisjes moeten af en toe slapen. Ze nemen de lift naar de zesde verdieping. De binnenkant van de liftkooi staat propvol tekst en plezante #mamaweetjes. Dochter leest aandachtig en ziet:

Dolfijnen en mensen zijn de enige zoogdieren die vrijen voor het plezier.

Ze wijst het zinnetje aan en knipoogt naar mama: gezien? Mama knikt. Ze is een vrolijke bui en doet er nog een schepje bovenop.

“Wel jammer dat die dolfijnen korte vinnen hebben, hé”, antwoordt ze.
“Huh? Waarom?”
“Probeer daar maar eens zo’n speeltje mee vast te houden.”
“Oh my god! Doe normaal, mama!!!”

Waarna de dochter nog eens scheel kijkt en ze allebei de slappe lach krijgen en schateren, zodat half Parijs het kan horen. Mama loves kinky, het kind denkt er het hare van. En samen zijn ze smoorverliefd op de mooiste stad ter wereld.

www.mamashelter.com