Het is 11u20 als ik het station binnenwandel. De trein vertrekt over 10 minuten en ik moet meteen de zwaarste aller afwegingen maken. Stap ik richting perron? Of riskeer ik een blitzbezoek aan Starbucks voor iets te dure cake en coffee-on-the-go?
Zomereinde aan zee
De zomer van 2020 zit erop. Een zomer met mondmaskers aan zee. Met periodiek afgesloten kustgemeenten. Met crisisbeheersing op elke zandkorrel. Met gereserveerde plaatsjes.
Vachement bien
Flashback. Het is november 1993. Een tiener – net geen 15 – mag van het ouderlijk gezag voor het eerst alleen een concert in Knokke bijwonen.
#crisispretpot
Ziedaar: de eerste helft van 2020 zit erop en ze kan de geschiedenisboeken in met de trefwoorden lockdown/pandemie/corona. U, ik, iedereen: we hebben ons deel verteerd. Hopen tijd thuis doorgebracht en ons vooral afgevraagd: waar gaat het met deze wereld heen?
Corona Callboys
Geachte minister De Block,
Beste Maggie,
Na ruim zes weken in lockdown en veel op mijn tanden bijten, neem ik contact met u op. Ik vermijd in dit schrijven de termen ‘hoogdringend’ en ‘acuut’, omdat ik besef dat u en uw collega’s de voorbije tijd alleen maar zaken van staatsbelang hebben behandeld. Toch hoop ik dat u aanvoelt dat ook deze noodkreet ter harte moet worden genomen.