Waarde missiezusters van het Heilig Hart van Jezus,
U schrikt zich vast een hoedje bij ontvangst deze brief. Ik schrijf u vanuit het verre België, terwijl ik hoegenaamd niets met missiezusters, noch met het Hart van Jezus heb. Maar ik voelde me zedelijk verplicht om u te danken voor de goddelijke ingeving die u in mij onlangs in Rome schonk.
Ze zitten knus bijeen in een kring, in de cafetaria van het WZC. De gemiddelde leeftijd van de bewoners is 75+. In de herfst van het leven kampen ze al eens met mist in het hoofd. Om de mist te doen vervagen, organiseert een begeleidster een groepsactiviteit.
“Is dat ook een BV zoals gij? Of een gewone vriendin?”
Ik schiet in de lach wanneer ik de vraag hoor. We zitten op restaurant in Antwerpen. Chef Su is charmant nieuwsgierig. De vriendin met wie ik optrek, heeft immers een bekend gezicht. Maar ‘onder ons’ zijn wij daar niet mee bezig. Frindinnen kletsen honderduit. Ze genieten zonder omzien. En ze gaan samen uit eten, in een sfeervol Aziatisch eethuisje.
14 u, Boekenbeurs Antwerpen. Het meisje met blond haar knikt verwachtingsvol. Een man geeft uitleg, bladert tussendoor in haar script.Ze heeft een verhaal geschreven en wil het ook graag uitgegeven krijgen. Er hangt hoop in de lucht.
Op een topdag brengen makkelijk 18.000 boekenwurmen een bezoek aan de Antwerpse Boekenbeurs. Geen (grijs) haar op mijn hoofd dat eraan denkt om met elk van hen, apart kennis te maken.