Zij, superheld

Het is halfweg lente als ze verzamelen op het sportveld aan de rand van de stad. Vier gedreven studentes hebben hier tientallen ukken bijeen gebracht: ze zijn tussen 6 en 9 oud. Ze moeten bewegen, sporten, buitenlucht proeven. Dit is de Superheldenrun.

De studentes steken het spreekwoordelijke vuur aan. Ze zijn gehuld in blitse kostuums, de muziek knalt door de luidsprekers. Als onvervalste Superwomans en Mega Mindy’s jutten ze de jonge bezoekers langzaam maar zeker op. De kandidaat-sporters laten hun afwachtende houding varen. Ze pikken elke shout-out met vuur en de nodige decibels op: luid, luider, luidst. Het heen-en-weer-spelletje tussen de verklede coaches slaat in als een bom.

“Vandaag gaan we keihard bewegen. Hebben jullie er zin in?”
“JAAAAAAAAA!”
“Gaan jullie om het hardst lopen?”
“JAAAAAAAAA!”
“Gaan jullie tonen wie er de sportiefste is?”
“JAAAAAAAAA!”

Te midden van het gebrul laveer ik tussen de piepjonge sporters. Ik heb een camera in de hand, probeer het vuur in hun lijf op de gevoelige plaat vast te leggen. Het is op dat moment dat ik haar zie staan: een meisje uit de lagere school, met sprekende ogen, blakend van enthousiasme, swingend op haar hippe sneakers. Ze schaterlacht. Ze swingt. Ze joelt terwijl ze haar looprekje vasthoudt. Zonder dat ding staan of gaan lukt niet, maar dat laat ze niet aan haar hart komen. Ze stáát er, het rekje is bijzaak.

Intussen blijven de coaches roepen en aanvuren. De kleine, vurige dame beantwoordt elke vraag met een stem als een klokje. Haar “JAAAAAAA!” is haar lijfspreuk geworden en haar overtuiging veegt elke beperking van tafel. Daarna begeven tientallen jonge sporters zich in ploeg naar de startblokken, want een Superheldenrun duldt geen vertraging. De ‘studerende superhelden’ leiden de zaak in goede banen: Spidermans en Mega Toby’s geven aanwijzingen, roepen enkelingen tot de orde, brengen de energiebommetjes naar de juiste plek. Dan geven ze het startschot.

Terwijl kampioenen-in-spe langs mij heen sjezen (“Pas op voor die mevrouw! Ze heeft een fototoestel vast!”), zie ik haar weer wegwandelen. De dame met het looprekje. Ze heeft een persoonlijke Mega Toby verschalkt en is in een vrolijke babbel verwikkeld. Mega Toby luistert, glimlacht en geniet. Ik weet niet precies waar het gesprek over gaat, maar aan de ogen van de kleine heldin merk ik dat dit een topdag is. Vanop afstand port ze medeleerlingen en gaat ze mee in het verhaal. Meegenieten is voor haar de allermooiste sport.

Wat later hebben de renners een ronde achter de kiezen en passeren ze de aankomst en de opblaasbare triomfboog. Ze hebben het beste van zichzelf gegeven. Van de grote superhelden krijgen ze een duwtje in de rug: nog een keer. De kleine dame met “haar” Mega Toby blijft tegelijk aanvuren en lachen, lachen, lachen.

Op een rustiger stukje terrein hebben nu ook de senioren van het woonzorgcentrum in de buurt een supportershoek gekregen. Een spandoek wordt uitgerold. Zeventigers en tachtigers genieten van het schouwspektakel op hun eigen manier: in hun rolstoel, glimlachend, proevend van de  voorjaarslucht. De muziek dreunt vrolijk verder op de achtergrond, de kleine superhelden gaan helemaal op in het verhaal. Over drie – of zelfs vier – generaties heen verbroederen mensen, zonder dat het moeite kost. Er hangen vibes in de lucht, de sfeer is niet kapot te krijgen, de Superheldenrun is een topevenement in alle eenvoud.

Wanneer kleine “runners” en “swingers” een halfuurtje later terug bijeen troepen om scores te horen of te weten hoe goed ze ’t hebben gedaan, is de kleine vriendin van Mega Toby uit het gezicht verdwenen. Misschien zit ze nu ergens tussen de massa, of heeft ze even een pauze genomen: wat maakt het uit.

Hoe ze daarnet tussen haar maatjes stond en de ziel uit haar lijf brulde.
Hoe ze genoot van het spel en compleet uit de bol ging.
Hoe ze daarna rustig met Mega Toby weg stapte, babbelde, bleef supporteren.
Hoe zij er stond. Zij. Niet dat looprekje.
Hoe ze straalde, en de beperking erbij verbleekte.

Dat  maakt van haar een échte superheld.

(Blog naar aanleiding van de Superheldenrun, een initiatief van de studenten Sport & Bewegen van Howest Brugge. Bekijk de fotoreportage hier.)