En toen kwam Dinny

Driewerf hoera – kanonschoten – vuurwerk. Er is deze week aan gezinsuitbreiding gedaan in Die Scone. We hebben er een huisdier bij: een uniek reptiel dat dobbert in water en de naam Dinny Augurkje kreeg. De komst van de vierpotige telg is niet zonder slag of stoot verlopen.

Er ging menig debat aan vooraf, de voorbije maanden én jaren. Zoals in veel gezinnen huizen hier kadeeën die geregeld met een kermende ‘pleeeease’ en bijhorende zeehondsblik smeken of we geen beest in huis kunnen nemen. De mogelijkheden zijn legio, zeggen ze dan. Een hond! Een kat! Een konijn dan? Of een cavia, want dat fluit en dat is grappig! Een kanariepietje misschien? Of neen, een goudvis, mama, daar moet je niet mee gaan wandelen.

Op alle suggesties heeft moeder tot nu toe ‘neen’ geantwoord. Ze onderstreept dat ze met cavia’s en kanariepietjes evenmin zou willen wandelen en dat een kolonie van twee jonge apen in huis eigenlijk al volstaat. Daar hoeft geen viervoeter meer bij. Maar dat was buiten laattijdige Sinterklaasgeschenken gerekend. Begin januari namen we in die context een echt (!) dinosaurusei in ontvangst. Huisdier-in-wording.

De verpakking vermeldde ‘Onderdompelen in koud water. Volledig laten zinken. Na 48u zal schaal barsten en dinosaurus tevoorschijn komen. Moet daarna nog 5 dagen groeien in het water.’ Zoonlief ging instant door het lint. Samen zochten we naar een geschikte, voldoende diepe en doorzichtige kom: geen evidentie, dank u wel. Toen die hindernis genomen was, lieten we het ei officieel te water.

Er borrelden wat belletjes op en junior kreet meteen ‘Kijk!!! De dino wordt geboren!!! Ik zie het al!!!’ (eilaas, neen. Maar het enthousiasme was danig aandoenlijk dat niemand er tegenin ging.)

De rest hebben we gewoon in een bescheiden kraamrapport gegoten:

The Dinny Files

Dag 1: geen bal te zien. Werkelijk geen bal.

Dag 2: zie dag 1.

Dag 3: ei begint te barsten. Zoon vindt het te lang duren. Oudere zus wijst hem er beleefd op dat ras al miljoenen jaren uitgestorven is: ‘DAT is lang. Dus je moet niet zo zagen als het twee dagen duurt voor dat ei breekt.’ (+ ogengerol, dochter)

Dag 4: paniek. Kom lijkt te klein. Dino raakt vast in geboortekanaal. Zoon flipt, dochter beeft. Grotere kom wordt gezocht, gevonden, gevuld. Ei succesvol getransfereerd door BVE, vroedvrouw ad interim.

Hartslag patiënt: oké.

Dag 5: ontwapenende vreugd. Twee kinderneuzen tegen kom, lieflijke kreten, baby wordt nu bijna echt geboren. Lichte onenigheid over uitzicht en kleur: stemt niet overeen met verpakking.

Brainstorm over naam loopt: Theo, Arlo, T-Rex en Wisjie zijn kanshebbers.
Quid resten eierschaal die niet loskomen? Opvolgen.

Dag 6: patiënt is gekanteld en kijkt plots andere richting uit. Mogelijk leeft patiënt? Of is verschuiving gevolg van trillingen vaatwasser waarop geboortebassin staat? Opvolgen.

Resten eierschaal lossen op.
Toegevoegd aan lijst van mogelijke namen: Shaun, Patat, Flieflie

Dag 7: vruchtwater wordt troebel. Vroedvrouw hakt knoop door om 12u40: ei wordt kapot geklopt met vuist. Baby komt vlot ter wereld en krijgt naam Dinny Augurkje.

Na geboorte lijmresten thv staart met aardappelmesje verwijderd.
Vruchtwater gecheckt op besmettingen: negatief.
Eierschalen naar vuilnisbak verwezen.
Nageboorte: NVT.

Geboortedatum: 19/01/2016.
Meter: Julie
Peter: nog bepalen
Ras: eenentwintigste-eeuwse zweldinosaurus

Welkom, Dinny!

#endofreport

…en zo hebben we dus wèl een huisdier. In huis. For real. Wie het lenen wil: gewoon even vragen.

Geboortefilmpje* van Dinny mét soundtrack:

(* dank aan Utopi-ohan voor montage & conversie)

https://youtu.be/umQ_ikZZXOw