De M-regering

De formatiegesprekken lopen, dames en heren! Jawel. Intussen is het al meer dan een week geleden dat we bolletjes kleurden of aanstipten op een saai scherm. Het land kleurde ten noorden van de taalgrens lichtelijk geelbruin. Mijn mening daarover doet weinig ter zake (politieke debatten en opiniestukken: er waren er al genoeg de voorbije tijd) maar mijn masterplan voor België 2.0 maak ik graag wereldkundig. Ik wed dat u er op zijn minst een beetje van uw melk door zult zijn. Zo niet: dan heeft u toch weer wat vermakelijk leesvoer achter de kiezen.

Heeft iemand er al aan gedacht om het bestuur van het land écht in kinderhanden te geven? Lees: niet in de handen van volwassenen die zich gedragen als kinders. Wel: in de handen van onvervalste ukken, leeftijdscategorie 4 tot 6. Zonder stemrecht, maar met een glasheldere kijk op de wereld van vandaag. Die gasten kunnen elk dossier zonder veel moeite ontrafelen en voor elk probleem de perfecte oplossing aandragen. (ik baseer me voor die conclusie op thuiservaring en extrapoleer alles ongegeneerd naar het grotere geheel. Immers: wat is politiek anders dan een persoonlijke visie breed uitdragen en in de praktijk omzetten?)

Heel concreet – mocht u geen trouwe lezer van deze blog zijn – deel ik nog even mee dat ik zu Hause twee gekke koters lopen heb. Leeftijd: 4 en 6. Problemen: ils ne les connaissent pas. Want als die zich al voordoen, ligt de oplossing in één van hun mentale lades klaar. De no-nonsense aanpak van wijlen JL Dehaene verbleekt erbij. Met zo’n bestuur zouden we bijzonder wel varen en alle toekomstige crisissen op kousenvoeten ontwijken. Hieronder: een niet-exhaustieve lijst van beleidsmaatregelen, zoals uitgevaardigd door de Miniemenregering, heden zetelend te 8000, die Scone. (vooropgestelde ambtstermijn van de M-regering: één jaar, met aansluitend een oppervlakkige evaluatie door een veel te duur studiebureau).

1. Financiën: elke Belg zijn spaarpot.

“In de bank zijn er toch altijd centen”, sprak mijn dochter een week geleden. Ze heeft gelijk. Daar zijn altijd centen, maar eilaas zijn die niet altijd voor iedereen en evenredig beschikbaar. Ik repliceerde daarom dat je de centen moet verdienen door te werken, voor je ze bij die bank kunt gaan halen.
“Dan hou ik mijn centen toch liever in mijn spaarpot”, antwoordde ze. “Als ze daar blijven, moet ik ze niet gaan halen als ik groot ben. En als iedereen een spaarpot krijgt en daar centen in stopt, is niemand nog arm in de wereld.” Nou. Geef de dame eens ongelijk. Prompt erna vroeg ze me of ze één of andere peperdure spelcomputer mocht hebben. “Neen, meid, dat kan mama nu even niet betalen”, wuifde ik de eis weg. Waarop de kleine: “Ga dan gewoon TWEE keer naar de bank.”

Ten einde de financiële crisis voorgoed de kop in te drukken, schenkt de Miniemenregering daarom aan elke Belg, met ingang van vandaag, een spaarpot met veel geld in. Om bij te houden of te gebruiken naar eigen goeddunken. Indien voorraad centen uitgeput: ga twee keer naar uw bank.

(wordt bekrachtigd in het Staatsblad, herfst 2014)

2. Veiligheid & gevangeniswezen: alle boeven naar de maan.

“Boeven zijn stom en dieven nog stommer!”. Lijfspreuk van de jongste, vier jaar. We wonen vlakbij het prison en hij vindt het magisch om elke keer weer te onderstrepen hoe fout criminaliteit al niet is. “Dan ga je in de gevangenis, als je steelt! Hahah!”. Als ouder is het natuurlijk mijn luizige plicht om te zeggen dat mensen al eens fouten maken in hun leven en dat leven alsnog kunnen beteren na een tijdje te hebben gezeten. “Ja maar als die boeven blijven stelen, dan schiet je ze toch gewoon dood”, counterde de kandidaat-Minister van Justitie onlangs. “Of je schiet ze naar de maan!” (ja, waarom niet eigenlijk?)

Ten einde de overbevolking van gevangenissen te beperken (en de aanbouw van nieuwe complexen te verhinderen, we hebben al zo weinig grond op overschot) worden hardleerse kruimeldieven daarom, met ingang van vandaag en op bevel van de Miniemenregering, collectief naar de maan geschoten. Vluchten vertrekken elke dinsdag, nadat Rox op Ketnet is geweest.

(wordt bekrachtigd in hetzelfde Staatsblad, herfst 2014)

3. Tewerkstelling: kies “gewoon” een leuke job.

Een snoepwinkel openhouden. Acrobaat zijn in het circus. De attracties in Plopsaland bedienen. Het zijn maar enkele van de droomjobs die de oudste thuis voor ogen heeft. Als het thema werkloosheid al eens onder de aandacht komt, is er volgens haar weinig om over te zagen. “Als er niet genoeg werk is mama, dan kunnen we gewoon toch nog een Plopsaland bouwen? Voor de mensen die geen werk hebben? En dan kunnen de bouwers ook de attracties bedienen. En dan hebben wij meer pretparken.” Bingo!

Teneinde de tanende jobmarkt aan te zwengelen, wordt er met ingang van vandaag, op minstens 15 plaatsen in België een pretpark gebouwd. Werk én ondernemerschap krijgen prompt een duw in de rug. Unizo, VDAB/FOREM en de ouders die met hun apen geen blijf weten in de zomer: iedereen content.

(wordt bekrachtigd in de volgende paragraaf van dat Staatsblad, blablabla, herfst 2014)

4. Volksgezondheid: eet Nutella.

Over voedselpiramides, omega3 en verzadigde vetten zijn al halve bijbels vol geschreven. De kroost thuis krijgt op moeders aangeven meestal dagverse en evenwichtige voeding voorgeschoteld. Wanneer de jongste dan gaat pruilen, corrigeer ik met (o wee!) “Weet je man, er zijn kindjes op de wereld die niet elke dag lekker eten krijgen. Die dat heel ver moeten halen, en die raar zouden kijken als ze je nu zouden zien.” Recent liet junior zich daardoor toch niet meer uit het lood slaan en zwoer: “Ik vind Nutella ALTIJD lekkerder. En dan wordt iedereen groot en sterk als een reus, als je veel Nutella mag eten. En dan heb je OOK geen honger meer!”

Ten einde wereldwijde hongersnood (en voedseltekorten bij sociaal zwakkeren in ons land) voorgoed te bezweren, stelt de Miniemenregering overal en op elk moment Nutella ter beschikking. Voor iedereen. Vanaf vandaag. Bezwaren hiertegen ingediend door Weight Watchers en het FAVV werden nonchalant en met de middelvinger van tafel geveegd.

(Staatsblad, herfst, etcetera etcetera)

Een niet-exhaustieve lijst, hadden we gezegd. Vier beleidslijnen om te beginnen. De Miniemenregering blijft permanent beschikbaar voor verdere beraadslaging, als de huidige formateur daartoe bereid is. Immers: sunt Pueri pueri, pueri puerilia tractant* – of niet soms, beste BDW?

(*Kinderen zijn kinderen, kinderen gedragen zich als kinderen)