“Is dat ook een BV zoals gij? Of een gewone vriendin?”
Ik schiet in de lach wanneer ik de vraag hoor. We zitten op restaurant in Antwerpen. Chef Su is charmant nieuwsgierig. De vriendin met wie ik optrek, heeft immers een bekend gezicht. Maar ‘onder ons’ zijn wij daar niet mee bezig. Frindinnen kletsen honderduit. Ze genieten zonder omzien. En ze gaan samen uit eten, in een sfeervol Aziatisch eethuisje.
Op een topdag brengen makkelijk 18.000 boekenwurmen een bezoek aan de Antwerpse Boekenbeurs. Geen (grijs) haar op mijn hoofd dat eraan denkt om met elk van hen, apart kennis te maken.
Klein geluk. Op sommige dagen valt het een mens in veelvouden te beurt. Op een mooie vrijdag in Gent is het zelfs drie keer raak. Ik heb afgesproken aan de Kouter met een vriend van weleer.
Het is woensdagmiddag in de Koekenstad. De zomerzon laat zich voor de 45ste dag van haar beste kant zien. Ik heb tussen loomte en luiheid wat straten afgedweild en een nieuwe boekenvoorraad ingeslagen.
Het uiterlijk is niet alles, placht ons grootmoeder te zeggen. Maar wanneer hij tegenover mij aan het tafeltje komt zitten en zichzelf voorstelt, vergeet ik die wijsheid. Zijn ogen zijn blauwer dan de diepste zee en het blauwste zwerk. Ik verdrink er net niet in.