De zomer rammelt met onze voeten, zeggen ze. Het is nog nooit zo nat geweest, zo grijs, zo alles-wat-zomer-niet-hoort-te-zijn. Maar pluspunten zijn er ook. Het grondwaterpeil is hersteld en op een schaarse zonnige dag lonkt de kust opnieuw. Ik spoor naar de koningin der badsteden om het vakantiegevoel te verzilveren.
Archieven:cultuur
Ostende, bonsoir
Ze zeggen van de zee dat ze je een leven lang in de ban houdt. Dat wie aan de kust geboren wordt, er altijd naar terugkeert. Zoals ik. Wanneer de zandzoekers zijn verdwenen en de kuststrook ’s avonds weer zichzelf wordt, slenter ik door de straten van de koningin der badsteden. Ze fascineert me voor de honderdste keer.
Brugge, die stille
13 maart 2020
Het begint op vrijdag de dertiende.
Ik heb nergens een zwarte kat gezien.
Ben niet onder een ladder door gelopen.
Heb geen schoenen op tafel gezet.
Heb de bananenschil op het trottoir ontweken.
Vachement bien
Flashback. Het is november 1993. Een tiener – net geen 15 – mag van het ouderlijk gezag voor het eerst alleen een concert in Knokke bijwonen.
(Piep.)
Herman van Veen wordt 75. We hebben maanden geleden kaartjes gekocht voor de show. De verwachtingen zijn hooggespannen als we die avond aanschuiven om de zaal te betreden.