Bikini Battle

Hoe hard u er ook aan probeert te ontsnappen: lijstjes zijn overal. Wie trendy bucket lists met veel moeite weet te ontwijken, zit minstens nog ergens met een post it (titel: “to do”) of een verlept boodschappenlijstje in de portefeuille opgezadeld. Zonder lijstjes geen leven. Zeker niet als u reisplannen heeft.

Heb ik reisplannen? Ja. Heb ik daar al een lijstje voor aangelegd? Oh jajaja. Het is bovendien netjes verdeeld in twee kolommen. Links: niet vergeten (flosdraad, neusspray, zonnemelk en 354 andere kleinigheden). Rechts: nog kopen. De opvallendste items in die categorie zijn een pot Nutella en een bikiniset.

Nu zie ik u de wenkbrauwen al fronsen, want wat is een reizende vrouw in godsnaam van plan met een pot Nutella en een bikini? Niks bijzonders, maar de bikini is intussen aangeschaft en dat heeft bloed, zweet en tranen gekost. Immers: die dingen passen in een winkel is the closest thing to hell. Pashokjes zijn – zonder uitzondering – overal te klein en vaak ondermaats verlicht. In het andere uiterste hangt er een spot van 7000 watt boven het hoofd waardoor een mens emmers zweet lekt, nog voor hij zich in het eerste stuk textiel heeft gehesen.

In de vrijetijdswinkel waar ik zaterdag de ideale bikiniset op de kop (of moet ik zeggen: op de boezem) wou tikken was dat krek zo. Ik betrad een minuscuul en half duister hok, met licht verhoogde hartslag en 4 setjes in de hand. Volgens de producent was elk van die setjes precies wat ik nodig had: “De bikini accentueert de natuurlijke rondingen en steunt de borst. Het zwembroekje biedt alle comfort in en uit het water.” Bij het passen van set één ging mijn hoop al aan diggelen, want het zwembroekje moest met 4 lintjes ineen geknoopt. Het hetzelfde gold voor de bikini. Looming voor grote mensen, heet dat, en het is niet waar ik sterk in ben.

Nadat ik me met briesen en gevloek van de taak gekweten had en mijn quasi naakte lijf in het setje hees, was de aanblik in de spiegel ronduit troosteloos. Ik zag een compleet platgedrukte boezem (de designers hadden ‘steun’ duidelijk met ‘pletwals’ verward). Het zwembroekje bood niet het comfort waar ik ‘uit het water’ aan hecht. Zelfde scenario met die 3 andere setjes, overigens: mottige pasvorm, broekje niet compatibel met mijn ranke heupen, buste herleid tot het verdriet van België. Bovendien raakte ik danig in de knoei met de obligate hygiënische stickers – ze hingen nét niet achter mijn oren – dat ik het hok licht gefrustreerd verliet. Setjes terug in de rekken gehangen, niks gekocht, koers gezet naar volgende sportspeciaalzaak.

Daar bleek ocharme één bikiniset voorradig, “want het is nog vroeg op ’t jaar hé mevrouw.” Check. Het merk van die enkele set deed geen enkele belofte over steun, comfort en rondingen, maar toch besloot ik te passen. Weer een halfduister pashok in, weer afzien, al moest het setje dit keer niet ineen geknoopt. Toen ik net niet poedelnaakt in dat kotteke stond, viel de stroom in de zaak ook nog eens uit. Boem. Dat, beste lezer, is balen. En nog meer zweten. Ik switchte prompt naar paniekmodus en in gedachten zag ik de uitbater op het hokje afstormen, het gordijn open trekken en roepen: “Kortsluiting! Brandgevaar! Naar buiten! Nu!!”

Gelukkig raakte de panne vrij snel verholpen – oef – en moest ik niet naakt de straat op. Braaf de pasprocedure afgerond en wat bleek: de snit van dat o zo eenzaam in de rekken hangende setje zat verdorie perfect. Boezem gesteund! Rondingen gerespecteerd en correct geaccentueerd! Essentieel comfort en ruimte voor de billen in het broekje! Victorie! Met de glimlach rekende ik vijf minuten later – geheel gekleed – af aan de kassa en keerde huiswaarts.

Wat later diezelfde dag bevond ik me met een vriendin in het schone Gent, en ook daar dweilden we winkels af. Shoppen zit vrouwen immers in de genen en de economie vaart er wel bij. Dat heet een win-winsituatie. We werden gewaar dat één van de winkels in de hoofdstraat eveneens bikinisetjes sleet, en dus ving ik met professionele assistentie van die vriendin de laatste fase van de bikini battle aan. Na een derde pasronde, extra zweet, stress en een portie moderne wiskunde (90C of 85B plus een broekje maat 40? Of riskeren we 85C en dan toch een 38 erbij? Met een gewone bikini of push-up?) stond ik alweer glimlachend aan de kassa, met een tweede setje in de hand. Bene, borsten en billen blij. Bingo.

Nu is het enkel nog wachten tot de reis écht begint. En: hopen dat de zon ter bestemming van de partij is. Zo niet doe ik me daar in een luie zetel bij een dik boek tegoed aan de integrale pot Nutella die nog op de lijst staat. Rijk aan proteïnen en vitaminen. Steunt lichaam en geest. Biedt comfort, in en uit het water. Versterkt de rondingen. Genadeloos en voor altijd.